Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Οι ταινίες που αγαπήσαμε 17: Καζαμπλάνκα / Casablanca (1942)


Εταιρεία Παραγωγής: Warner Bros. Pictures, 1942
Σκηνοθεσία: Michael Curtiz
Σενάριο: Julius J. Epstein, Philip G. Epstein, Howard Koch (από το θεατρικό των Murray Burnett, Joan Alison "Everybody Comes to Rick's")
Ηθοποιοί: Humphrey Bogart, Ingrid Bergman, Paul Henreid, Claude Rains, Conrad Veidt, Sydney Greenstreet, Peter Lorre, S.Z. Sakall, Madeleine LeBeau, Dooley Wilson, Joy Page, John Qualen, Leonid Kinsky, Curt Bois, Louis V.Arco, Frank Arnold, Leon Belasco, Nino Bellini, Trude Berliner, Oliver Blake, Monte Blue, Dick Botiller, Maurice Brierre, Anita Camargo, George M. Carleton, Melie Chang, Gina Corrado, Franco Corsaro, Marcel Dalio, Creighton Hale, Helmut Dantine
Παραγωγή: Hal B. Wallis
Μουσική: Max Steiner
Φωτογραφία: Arthur Edeson
Μοντάζ: Owen Marks
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Carl Jules Weyl
Σκηνικά: George James Hopkins
Κοστούμια: Orry-Kelly
Διάρκεια: 102'
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 1943


Αθάνατο κινηματογραφικό αριστούργημα. Εμβληματική ταινία της χρυσής εποχής του Χόλυγουντ. Έργο που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Αυτοί είναι κάποιοι ελάχιστοι από τους χαρακτηρισμούς κριτικών και κοινού για μια από τις πλέον όμορφες και άκρατα γοητευτικές ιστορίες που μας διηγήθηκε το σινεμά από καταβολής του. Λίγες είναι οι ταινίες που συγκεντρώνουν τόσες εμβληματικές σκηνές και ατάκες, τέτοιες λαμπερές ερμηνείες καθορίζοντας έτσι όχι μόνο την εποχή τους, μα οριοθετώντας με την αισθητική τελειότητά τους και εκείνες που έπονται!



Η ταινία βασίζεται στο θεατρικό έργο των Μπάρνετ-Άλισον «Everybody comes to Rick’s», τα δικαιώματα του οποίου εξασφάλισε αντί 20.000 δολαρίων ο μέγας παραγωγός του Χόλυγουντ Χαλ Γουολις, ποσό τεράστιο για θεατρικό έργο που δεν είχε ανέβει ακόμη! Οι σεναριογράφοι της ταινίας, Αφοί Επστάιν, μετέφεραν τη δράση της ταινίας από τη Βιέννη στη κοσμοπολίτικη Καζαμπλάνκα, που έδωσε και το όνομά της στη ταινία.
Στις αρχές της δεκαετίας του '40, η Καζαμπλάνκα (παραθαλάσσια πόλη του Μαρόκου) βρισκόταν υπό τον έλεγχο του γαλλικού καθεστώτος στο Βάση, το οποίο με τη σειρά του ήταν υπό την επιρροή του άξονα. Ο Ρικ (Μπογκαρτ), ιδιοκτήτης ενός δημοφιλούς νυχτερινού κέντρου, φαινομενικά ψυχρός και κυνικός, ξανασυναντά τη μεγάλη του αγάπη. Όμως, η Ίλσα (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) συνοδεύεται από τον άντρα της (με τον οποίο ήταν ήδη παντρεμένη όταν είχε γνωρίσει και ερωτευτεί τον Ρικ στο Παρίσι), ο οποίος είναι ηγέτης της τσέχικης αντίστασης και καταζητείται από τους Ναζί. Το ζευγάρι θέλει πάση θυσία να φύγει προς Αμερική και ο Ρικ είναι ο μόνος που μπορεί να τους προσφέρει το τρόπο διαφυγής. Το αίσθημα όμως μεταξύ των δυο πρώην εραστών δεν έχει πεθάνει…



Ο Γουόλις ήθελε για σκηνοθέτη τον Γουίλιαμ Γουάιλερ (Μπεν-Χουρ), που όμως, δεν ήταν διαθέσιμος και κατέληξε στο καλό του φίλο Μάικλ Κέρτιζ, Ούγγρο-Εβραίο μετανάστη και ικανότατο κινηματογραφιστή. Πρώτη επιλογή για το δίδυμο των πρωταγωνιστών ήταν ο Ρόναλντ Ρήγκαν και η Αν Σέρινταν. Τελικά οι ρόλοι κατέληξαν στους Μπόγκαρτ-Μπέργκμαν, επιλογή σοφή, όπως αποδεδείχθηκε! Ανεπανάληπτες (κυριολεκτικά!) ερμηνείες, φοβεροί αρχετυπικοί χαρακτήρες, πανέξυπνοι διάλογοι και υπέροχη ατμόσφαιρα κατακλύζουν τη ταινία και στα 102 λεπτά της διάρκειας της.



Το φιλμ είναι εξ ολοκλήρου γυρισμένο σε στούντιο, εκτός της τελικής σεκάνς στο αεροδρόμιο και κόστισε 1.039.000 δολάρια ποσό σχετικά μικρό για τα δεδομένα του Χόλυγουντ. Και ένα μικρό μυστικό: κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων υπήρχε πρόβλημα με το ύψος των πρωταγωνιστών, αφού η Σουηδέζα καλλονή ήταν ψηλότερη του Μπόγκυ κατά 5 εκατοστά! Έτσι, ο δεύτερος πατούσε πάνω σε τούβλα η μαξιλάρια (!!) ώστε να καλύψει τη διαφορά!



Τη μουσική της ταινίας συνέθεσε ο μεγάλος Μαξ Στάινερ με κορυφαία-ασύγκριτη σεκάνς τη «μάχη των τραγουδιών» όπου Σύμμαχοι και Γερμανοί αντιπαρατίθενται συμβολικά στο κλαμπ του Ρικ, τραγουδώντας οι μεν τη Μασσαλιώτιδα, οι δε το τραγούδι Die wacht am Rhein (η φρουρά στο Ρήνο). Κορυφαία -μεταξύ κορυφαίων- στιγμή, όμως, αποτελεί το τραγούδι του Χέρμαν Χάπφελντ “As time goes by” που μάγεψε, μαγεύει και θα μαγεύει εκατομμύρια σινεφίλ στο πέρασμα του χρόνου σε συνδυασμό με την αξέχαστη φράση της Ιλσα, «Play it again Sam»!



Η «Καζαμπλάνκα» έκανε πρεμιέρα στις 26 Νοεμβρίου 1942 (ημέρα ανακατάληψης της Καζαμπλάνκα από τους Συμμάχους!), γνώρισε θερμότατη απήχηση από κοινό και κριτικούς στην εποχή της, τιμήθηκε με 3 Οσκαρ το 1944 (διασκευασμένου σεναρίου, σκηνοθεσίας, ταινίας), συγκίνησε και συγκινεί εκατομμύρια θεατών ανά τον κόσμο σε κάθε της κινηματογραφική επανέκδοση, μα κυρίως αποτελεί ένα φιλμ ορόσημο και καλλιτεχνική, διαχρονική παρακαταθήκη μιας αξέχαστης και τόσο ρομαντικής κινηματογραφικής εποχής!...

Κείμενο: ANCIENT KNIGHT
Επιμέλεια παρουσίασης: adamsjim
Για τα blogs http://mikrosserifis.blogspot.com
και http://selidesnostalgias.blogspot.gr/



Ελληνικά Comic Books 66: Lovecraft (2004)


Συγγραφέας: Hans Rodionoff
Μετάφραση: Βασίλης Αθανασιάδης
Εικονογράφος: Breccia Enrique
Διασκευαστής: Giffen Keith
Εισαγωγή: John Carpenter
Σχήμα: 17x26,5
Σελίδες: 144
ISBN: 960-306-461-0
Τιμή: €9,90
Εκδόσεις: Anubis

Το "Νεκρονομικόν", το βιβλίο των νεκρών ονομάτων. Οι Μεγάλοι Παλαιοί. Ο Κθούλου. Μια πόλη με το όνομα Άρκαμ, που κατοικείται από ακατονόμαστες, φρικιαστικές οντότητες...
Από τα εκκεντρικά παιδικά του χρόνια, όταν η μητέρα του επέμενε να τον ντύνει σαν κορίτσι, ως την ενηλικίωσή του και τη μοιραία συνάντησή του με τον Χάρι Χουντίνι, ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ βασανιζόταν από αποτρόπαια οράματα. Οι γονείς του πεθαίνουν σε άσυλο φρενοβλαβών, η σύζυγός του τον εγκαταλείπει και ο Λάβκραφτ περνά σχεδόν όλη τη ζωή του γράφοντας τρομακτικές ιστορίες, με την ελπίδα να ξορκίσει τους προσωπικούς του δαίμονες. Κάποιοι τον είπαν τρελό. Κάποιοι άλλοι πίστεψαν πως ήταν ιδιοφυΐα. Ό,τι κι αν ισχύει τελικά, η ζωή του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα είναι μια ατέλειωτη, απελπισμένη προσπάθεια να ξεφύγει από τους ολοζώντανους εφιάλτες του.

Ενα συναρπαστικό graphic novel, που κυκλοφορεί σε μια επιμελημένη έκδοση 144 έγχρωμων σελίδων.


«Ενα αληθινά τρομακτικό, αριστοτεχνικό έργο. Το "Lovecraft" ζωντανεύει έναν κόσμο ανείπωτης φρίκης, που κάνει την παραφροσύνη να φαντάζει ως η μόνη διέξοδος.»
- Clive Barker 

«Διαβάζοντας το έργο του Λάβκραφτ, δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί: «Κι αν πράγματι...;» Λοιπόν, η απάντηση βρίσκεται στις απολαυστικές σελίδες και την ονειρική πλοκή αυτού του βιβλίου. Ετοιμαστείτε για ένα συναρπαστικό, τρομακτικό ταξίδι.»
- Guillermo del Toro, σκηνοθέτης των ταινιών Blade 2 και Hellboy

«Οι Rodionoff, Breccia και Giffen δημιούργησαν μια εξαίσια, ατμοσφαιρική ιστορία, φόρο τιμής στο ίνδαλμά τους. Αντλώντας το υλικό τους από το έργο του Λάβκραφτ, κατόρθωσαν να επινοήσουν μια μυστηριακή ιστορία που κάθε θαυμαστής του Χ.Φ. θα ευχόταν να είναι αληθινή.»
- David S. Goyer, σεναριογράφος των ταινιών Dark City και Blade

***

O Hans Rodionoff σε τρυφερή ηλικία ανακάλυψε ένα αντίγραφο του βιβλίου "Νεκρονομικόν" και από τότε η ζωή του άλλαξε. Μεγάλωσε στο Ίνσμουθ, όπου μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στη δουλειά του ως ναυαγοσώστης και κάνοντας σερφ στα κύματα του ρήγματος Ντάγκον Πόιντ. Κατά βάθος, όμως, πάντα ήθελε να γίνει δημιουργός κόμικς. Στη διάρκεια των σπουδών του ως εικονογράφος στο Πανεπιστήμιο Μισκατόνικ παρακολούθησε ένα μάθημα εισαγωγής στον κινηματογράφο και ερωτεύτηκε το σελιλόιντ. Από τότε κι έπειτα αφιερώθηκε στη συγγραφή σεναρίων και συνεργάστηκε με δεξιοτέχνες δημιουργούς του τρόμου, όπως οι Τζον Κάρπεντερ και Κλάιβ Μπάρκερ.


Προτάσεις παιδικών βιβλίων 13: Ροβεράντομ


Συγγραφέας: ΤΟΛΚΙΝ ΤΖ.Ρ.Ρ. (J.R.R. Tolkien)
Μεταφραστής: Eυγενία Xατζηθανάση-Kόλλια
Αριθμός σελίδων: 170
ISBN: 960-521-076-2
Σχήμα: 14X21
Τιμή: 14,14 €
Εκδόσεις: Αίολος

Φανταστήκατε ποτέ που μπορεί να βρίσκεται ένα παιχνίδι σας που χάσατε; Aς πούμε, ένα μπαλόνι που σας ξέφυγε καθώς το κρατούσατε, μια κούκλα που την ξεχάσατε στο πάρκο ή ένα γούνινο σκυλάκι που σας έπεσε από το καλάθι του ποδηλάτου σας. A, μπορεί να έχει πάει στα πιο απίθανα μέρη! Nα, για παράδειγμα, ο Mάικλ, ο γιος του Tόλκιν, του παραμυθά, έχασε το μολυβένιο ασπρόμαυρο σκυλάκι του στην παραλία, κι αυτό, ξετρελαμένο απ’ τη χαρά του, και που δεν πήγε! Tι περιπέτειες έζησε! Έφτασε ως το φεγγάρι κι ύστερα ως κάτω στο βυθό της θάλασσας. Kαι πόσους γνώρισε! Mάγους, νεράιδες, φάλαινες, αράχνες, μέχρι και μαγεμένους σκύλους που είχαν το ίδιο όνομα μ’ αυτόν: Pόβερ-Tρυγιρίστρας στα ελληνικά (για να ξεχωρίζει, πήρε το όνομα Pοβεράντομ)! Kαι βέβαια, έβγαλε φτερά για να πετά και πτερύγια για να κολυμπά. Kι όταν τα βαρέθηκε όλ’ αυτά –τρομερούς φόβους, τρελές περιπέτειες, απρόβλεπτα γεγονότα– ήθελε να γυρίσει πίσω στον Mάικλ. Tα καταφέρνει άραγε; Tο μυστικό δε σας το λέμε: αν ήταν αληθινός σκύλος ή παιγνίδι-σκύλος δηλαδή! Mα να ξέρετε, για να μην απελπίζεστε, πως αν φροντίζετε και αγαπάτε τα παιχνίδια σας, ή και το σκύλο σας ακόμη, και να τα χάσετε, αυτά θα ψάξουν να σας βρουν γιατί τους λείπει η αγάπη σας.

Ελληνικά Comic Books 65: Στη Σκιά του Έντγκαρ Αλαν Πόε (2003)


Η ανακάλυψη ενός ημερολογίου που αποδίδεται στον Εντγκαρ Αλαν Πόε έρχεται να ρίξει νέο φως στη ζωή του αινιγματικού αριστοτέχνη του μακάβριου. Ο απαγορευμένος έρωτας, η πορεία ενός ιδιοφυούς συγγραφέα προς την καταξίωση και την αυτοκαταστροφή, το εφιαλτικό μαρτύριο που σκιάζει την επιτυχία, όλα καταγράφονται στις σελίδες του... Και δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από την αλήθεια όταν εκτίθεται γυμνή.

Πρόκειται για το πρώτο graphic novel των Εκδόσεων Anubis, που κυκλοφόρησε το 2003 σε μια επιμελημένη έκδοση 96 έγχρωμων σελίδων. Η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου τίτλου έγκειται στο ότι ακολουθεί τη δομή κινηματογραφικού σενάριου, ενώ η πλοκή ξετυλίγεται όχι με σκίτσα, αλλά μέσα από φωτογραφίες που έχουν υποβληθεί σε ψηφιακή επεξεργασία, προκειμένου να αποπνέουν την ατμόσφαιρα και το πνεύμα της εποχής.

«Στη σκιά του Εντγκαρ Αλαν Πόε» - μια συγκλονιστική εξομολόγηση που ισορροπεί επικίνδυνα στη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη μεγαλοφυΐα από την παραφροσύνη...

Συγγραφέας: Jonathon Scott Fuqua
Μετάφραση: Αυγουστίνος Τσιριμώκος
Σχήμα: 17x26
Σελίδες: 96
ISBN: 960-306-437-8
Τιμή: €9,90
Εκδόσεις: Anubis

Εξώφυλλο ξένης έκδοσης
In the shadow of Edgar Allan Poe

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Σινεμά και DVD 40: Κόναν ο Βάρβαρος / Conan The Barbarian (2011)


Η ταινία περιγράφει τις περιπέτειες του Conan στην ήπειρο Hyboria, όπου αναζητά εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα του και την σφαγή των συγχωριανών του.
Έχει ως στόχο να συστήσει τον θρυλικό ήρωα στο νεότερο κοινό που πιθανότατα να μην τον γνωρίζει - ενθουσιάζοντας όμως παράλληλα τους οπαδούς της παλιάς ταινίας, που θα έχουν την ευκαιρία να δουν τον αγαπημένο τους ήρωα να ξαναγεννιέται με τις σύγχρονες πλέον τεχνικές κινηματογράφησης και με την τελευταία λέξη της 3D τεχνολογίας - και να αναβιώνει την σειρά ταινιών.


Ο θρυλικός ήρωας Conan επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη τρισδιάστατος! Ο Τζέισον Μόμοα αναλαμβάνει τον ρόλο πάνω στον οποίο έχτισε πριν χρόνια την καριέρα του ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Γεννήθηκε το 1979 στη Χονολουλού, μεγάλωσε με την μητέρα του στην Αϊόβα αλλά επέστρεψε στις ρίζες του για να φοιτήσει στην Χαβάι, ενώ το 1999 κέρδισε το βραβείο Hawaii's Model of the Year. Όντας περισσότερο γνωστός για την συμμετοχή του στις τηλεοπτικές σειρές "Baywatch Hawaii" και "Stargate Atlantis", ο πολυπόθητος ρόλος του Conan αναμένεται να τον κάνει διάσημο παγκοσμίως. Ο Τζέισον έχει δύο παιδιά με την Λίζα Μπονέ, πρωταγωνίστρια της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειρά "The Cosby Show".


"...Η ιστορία της ταινίας δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι προβλέψιμη και μονοσήμαντη. Νιώθω ότι η ταινία ήταν μικρή και ότι προσπάθησαν να βάλουν όσο περισσότερη δράση μπορούσαν, υστερόντας σε όλα τα υπόλοιπα. Για τον Κόναν δεν έχω παράπονο και ούτε περίμενα να κάνει κάτι παραπάνω πέρα απ’το να μουγκρίζει και να σφάζει. Όμως το σενάριο μοιάζει σαν να το έχει γράψει παιδάκι. Είναι απλά ο Κόναν που πάει να εκδικηθεί τον πατέρα του και στη διαδρομή εξοντώνει ότι βρει. Δεν περίμενα και κανά τρελό σενάριο, αλλά περίμενα ποιο πολυδουλεμένο το σύμπαν της Υπερβορείας, στο οποίο βλέπουμε λίγα πράματα. Ίσως θα έπρεπε να πάρουν επιρροές απ’τα αυθεντικά βιβλία ή ακόμα και απ’τα διάσημα ομώνυμα κόμικ των 70s...
...Αν ψάχνετε να περάσετε κάπου μιάμιση ώρα dark fantasy δράσης, τότε θα διασκεδάσετε. Θα γελάσετε με τους βάρβαρους τρόπους του Κόναν (ειδικά προς την πρωταγωνίστρια) και θα χορτάσετε βία και αίμα. Οκ, το σενάριο του μοιάζει με επεισόδιο σειράς, μα δεν πρόκειται να βαρεθείτε στιγμή, μιας και η δράση είναι ασταμάτητη. Η ταινία δεν ξεπερνάει ποτέ τον εαυτό της. Ναι μεν έχει βία, μα η βία αυτή δεν είναι προκλητική, αλλά διασκεδαστική. Στον κόσμο της Υπερβορείας περίμενα να δω ποιο άγριες καταστάσεις. Νομίζω όμως, ότι ακόμα και οι ποιο δύσπιστοι, στο τέλος της ταινίας θα έχουνε πειστεί πως ο Jason Momoa είναι πράγματι ο νέος Κόναν...
...Επίσης: Αποφύγετέ το σε 3D..."
Κριτική από το http://www.tocinemadaki.gr



"...Συνολικά, μια πολύ πρόχειρη και ανέμπνευστη κατασκευή, που χωρίς να ιδρώσει και κουραστεί ιδιαίτερα, έκανε μια ...τρύπα στο νερό. Ο Νίσπελ κατακρεούργησε άλλο ένα κλασικό έργο και κάποιος εκεί στο Χόλιγουντ πρέπει να του τραβήξει το αυτί. Τόσες αποτυχίες στη σειρά δε δικαιολογούνται, ούτε από πρωτάρη. Το μόνο θετικό της υπόθεσης είναι η 3D εκδοσή του, αλλά νομίζουμε, πως ταινία τέτοιας χαμηλής ποιότητας και αισθητικής χάνει την αξία της όπως και να την δεις ... Δε μιλάμε σχεδόν καθόλου για σεναριακή πλοκή, ή έξυπνες ατάκες και διαλόγους "εποχής", φυσικά, παρά μόνο για μερικές διάσπαρτες σκηνές δράσης που είναι copy paste από χίλες δυό καλύτερες τηλεοπτικές σειρές. Όπως λέει και ο Νίσπελ, στο σκεπτικό πίσω από τον ΚΟΝΑΝ: "δώσε στους ανθρώπους αυτό που θέλουν αλλά μην τους δώσεις αυτό που περιμένουν", πράγματι τα κατάφερε. Άλλα περιμέναμε και άλλα είδαμε. Το ενδιαφέρον, όπως προείπαμε εξαντλείται στην αχαλίνωτη, κτηνώδη βία (κωλοτούμπες πολεμικών τεχνών), τα σκηνικά, τα ψηφιακά εφέ (μπόλικο αίμα και άλλα ζαρζαβατικά) και την στερεοσκοπική απεικόνιση. Τα οποία τα έχουμε ξαναδεί πολλάκις με τιμιότερες προοπτικές καινοτομίας..."
Κριτική από το http://www.myfilm.gr



Σπουδαίοι συγγραφείς 2 - Χόρχε Λούις Μπόρχες (Jorge Luis Borges) 1899-1986


Από τις σημαντικότερες μορφές της Ισπανικής λογοτεχνίας. Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες γεννήθηκε το 1899 στο Μπουένος Άιρες. Παιδί-θαύμα στην κυριολεξία, έγραψε το πρώτο του διήγημα σε ηλικία 6 ετών. Σπούδασε στην Γενεύη και εκείνη την περίοδο άρχισε να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Μιλούσε εκτός από τα ισπανικά, άλλες τρεις γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά). Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη. Εκεί είχε την ευκαιρία να γνωρίσει σημαντικές προσωπικότητες της ισπανικής λογοτεχνίας και να δημοσιεύσει το πρώτο του ποίημα. Ένα χρόνο μετά επιστρέφει στη γεννέτειρα του, το Μπουένος Άιρες, στο οποίο πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Την αγάπη του για την πόλη αυτή την εκδήλωσε με την ποιητική συλλογή "Πάθος γιά το Μπουένος Άιρες" που δημοσίευσε το 1923.


Ξεπερνώντας μία άσχημη περιπέτεια με την υγεία του, το 1935 γράφει την "Παγκόσμια ιστορία της ατιμίας", την "Ιστορία της αιωνιότητας" και τα "Διηγήματα Μυθιστορίες". Για να ακολουθήσουν τα δοκίμια: "Η μοίρα", "Οι γειτονιές", "Ο λαϊκός τύπος". Το 1956 χάνει την όραση του. Παρόλα αυτά συνεχίζει να γράφει με την βοήθεια της μητέρας του. Επιστρέφει στην ποίηση και γράφει τα: "Ο πλάστης", "Ο χρυσός των τίγρεων", "Το βιβλίο της άμμου", "Εγκώμιο της σκιάς" κ.α.


Το 1986 έφυγε από το Μπουένος Άιρες και πήγε στη Γενεύη. Πέθανε την ίδια χρονιά, ενώ λίγο πριν είχε παντρευτεί για τρίτη φορά την κατά πολύ μικρότερή του, Μαρία Κοντάμα. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ένωσης Αργεντινών Συγγραφέων και διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Το 1955 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων της Αργεντινής και είχε τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και με το Βραβείο Φορμεντόρ του Διεθνούς Συνεδρίου. Ιδιαίτερη ήταν η σχέση του Μπόρχες με την Ελλάδα. Είχε επισκεφτεί δύο φορές την χώρα μας και όλα τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά.
Αν και εν τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα.


Στους ορισμούς της ποίησης...
«Εάν πρέπει να ορίσω την ποίηση», λέει ο μεγάλος Αργεντινός συγγραφέας, «και νιώθω κάπως αμήχανα γι' αυτό, εάν δεν είμαι πολύ σίγουρος γι' αυτό, λέω κάτι όπως: "Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους". Αυτός ο ορισμός μπορεί να είναι αρκετά καλός για ένα λεξικό ή ένα εγχειρίδιο, αλλά όλοι νιώθουμε πως είναι κάπως αδύνατος. Υπάρχει κάτι πολύ σημαντικότερο - κάτι που θα μπορούσε να μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε όχι μόνο προσπαθώντας να γράψουμε ποίηση, αλλά και να την ευχαριστιόμαστε, και να νιώθουμε ότι ξέρουμε τα πάντα γι' αυτήν. Αυτό είναι ότι ξ έ ρ ο υ μ ε τι είναι ποίηση. Το ξέρουμε τόσο καλά που δεν μπορούμε να το ορίσουμε με άλλες λέξεις, όπως δεν μπορούμε να ορίσουμε τη γεύση του καφέ, το κόκκινο ή το κίτρινο χρώμα, ή την έννοια του θυμού, της αγάπης, του μίσους, της ανατολής, του ηλιοβασιλέματος, ή της αγάπης μας για την πατρίδα μας. Αυτά τα πράγματα είναι τόσο βαθιά μέσα μας, που μπορούν να εκφραστούν μόνο με εκείνα τα κοινά σύμβολα που μοιραζόμαστε. Ετσι, γιατί να χρειαστούμε άλλες λέξεις;».


Η ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
(Απόσπασμα)
Το μπουντρούμι είναι βαθύ και πέτρινο· το σχήμα του,
ενός σχεδόν τέλειου ημισφαίριου, αν και το πάτωμα (που είναι
επίσης πέτρινο) είναι λίγο μικρότερο από έναν μεγάλο κύκλο,
γεγονός που εντείνει κάπως τα αισθήματα της καταπίεσης και
της απεραντοσύνης. Ένας μεσότοιχος το χωρίζει στα δύο· ο
τοίχος αυτός, παρόλο που είναι πανύψηλος, δεν φτάνει ως την
κορυφή του θόλου· από τη μια μεριά είμαι εγώ, ο Τζινακάν,
μάγος της πυραμίδας του Καολόμ, που πυρπολήθηκε απ' τον
Πέδρο δε Αλβαράδο· από την άλλη, είναι ένας ιαγουάρος, που
με τον μυστικό και ισοσκελή βηματισμό του μετράει τον χρόνο
και τον χώρο της αιχμαλωσίας του. Ένα μεγάλο παράθυρο με
κάγκελα, σύρριζα στο πάτωμα, κόβει τον κεντρικό τοίχο. Την
ώρα που δεν έχει σκιά [=το μεσημέρι], ανοίγει στο ταβάνι μια
καταπακτή, κι ένας δεσμοφύλακας, που τον έχουν ξεθωριάσει
πια τα χρόνια, πιάνει να γυρίζει μια σιδερένια τροχαλία και μας
κατεβάζει, στην άκρη ενός σκοινιού, κανάτες με νερό και
κομμάτια κρέας. Τότε, στο μπουντρούμι μπαίνει φως· εκείνη τη
στιγμή, μπορώ να δω τον ιαγουάρο.
Δεν ξέρω πια πόσα χρόνια κείτομαι εδώ κάτω στα
σκοτάδια· εγώ, που κάποτε, ήμουν νέος και μπορούσα να
πηγαινοέρχομαι σ' αυτή τη φυλακή, τώρα δεν έχω τίποτα να
κάνω παρά να περιμένω παίρνοντας τη στάση του θανάτου μου,
το τέλος που μου προορίζουν οι θεοί. Κάποτε, με το βαθύ
οψιδιανό μαχαίρι μου άνοιγα τα στήθια των θυμάτων μου και
τώρα μου είναι αδύνατον χωρίς τα μάγια να σηκωθώ απ' το
χώμα. Την προηγουμένη της πυρπόλησης της Πυραμίδας, οι
2 άνθρωποι που ξεπέζεψαν απ' τα θεόρατα άλογα με βασάνισαν
με πυρακτωμένα σίδερα για να τους αποκαλύψω την κρυψώνα
του θησαυρού. Γκρέμισαν, μπροστά στα μάτια μου, το είδωλο
του θεού, εκείνος όμως δεν μ' εγκατέλειψε στα βασανιστήρια
και με κράτησε σιωπηλό. Με μαστίγωσαν, μου έσπασαν τα
κόκαλα, με παραμόρφωσαν, κι ύστερα ξύπνησα σ' αυτή τη
φυλακή, απ' όπου δεν θα ξαναβγώ ποτέ στη διάρκεια της
θνητής ζωής μου.
Ωθούμενος απ' την ανάγκη να κάνω κάτι, να γεμίσω
τελοσπάντων τον χρόνο μου, θέλησα να θυμηθώ, μες στο
σκοτάδι μου, όλα όσα γνώριζα...


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ
Δεν αρκεί νά ’σαι ο έσχατος για νά ’σαι κάποια μέρα ο πρώτος.
Ευτυχισμένος όποιος δεν επιμένει πως έχει δίκιο, γιατί κανείς δεν έχει, ή έχουν όλοι.
Ευτυχισμένος όποιος συγχωρεί τους άλλους καθώς κι εκείνος που συγχωρεί τον ίδιο τον εαυτο του.
Ευλογημένοι οι ειρηνοποιοί, γιατί δε θα καταδεχτούν τη διχόνοια.
Αν σε βάλει σε πειρασμό το δεξί σου χέρι, συγχώρεσέ το· είσαι και σώμα και ψυχή και είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καθορίσεις το όριο που τα διαχωρίζει.
Να μη μεγαλοποιείς τη λατρεία της αλήθειας· δεν υπάρχει άνθρωπος που μέσα σε μια μονάχα μέρα, να μην είπε ψέματα φορές πολλές, έχοντας κάθε δίκιο.
Ευλογημένοι οι ελεήμονες, γιατί η ευτυχία τους θα είναι να ελεούν κι όχι να περιμένουν ανταπόδοση.
Να μην ορκίζεσαι, γιατί ο όρκος είναι μονάχα έμφαση.
Να αντιστέκεσαι στο κακό, αλλά χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Σ’ αυτόν που θα σου χτυπήσει το δεξί μάγουλο, μπορείς να του γυρίσεις και τ’ άλλο, φτάνει να μην είναι ο φόβος που στο γυρίζει.
Ευλογημένοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί βλέπουν το Θεό.
Ευλογημένοι όσοι διώκονται για χάρη του δίκιου, γιατί τους νοιάζει περισσότερο το δίκιο απ’ ό,τι η ανθρώπινη μοίρα τους.
Οι ανθρώπινες πράξεις δεν αξίζουν ούτε για την κόλαση, ούτε για τους ουρανούς.
Να μη μισείς τον εχθρό σου, γιατί αν το κάνεις, γίνεσαι κατά κάποιον τρόπο σκλάβος του. Το μίσος σου, δε θα σε ικανοποιήσει περισσότερο από τη γαλήνη σου.
Εγώ δε μιλώ ούτε για εκδίκηση, ούτε για συγνώμη· η λησμονιά είναι η μόνη εκδίκηση και η μοναδική συγνώμη.
Το να κάνεις καλό στον εχθρό σου, μπορεί να είναι πράξη δικαιοσύνης και δεν είναι δύσκολο: να τον αγαπάς όμως, δεν είναι πράξη ανθρώπου, αλλά πράξη αγγέλου.



Προτάσεις παιδικών βιβλίων 12: Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον


Συγγραφέας: Σέλμα Λάγκερλεφ
Μετάφραση: Κίρα Σίνου
Εικονογράφηση: Έγχρωμη /Lars Klinting
Αριθμός Σελίδων: 90
Τιμή: 13 €
Σχήμα: 21 x 29 εκ.
Εξώφυλλο: Σκληρό
ISBN: 960-302-224-1
Ηλικία: από 8 ετών
Εκδόσεις: Αδελφοί Βλάσση

Η πολυαγαπημένη τηλεοπτική σειρά κινούμενων σχεδίων
ξαναζωντανεύει!

Η κλασική ιστορία της βραβευμένης με Νόμπελ Σέλμα Λάγκερλεφ κυκλοφορεί σε μια πολυτελή έκδοση με πλούσια εικονογράφηση με την εγγυημένη απόδοση της Κίρας Σίνου.

Ο Νιλς ήταν ένα τεμπέλικο παιδί, που του άρεσε να βασανίζει τα ζώα και να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους. Μια μέρα όμως το παράκανε παίζοντας ένα άσχημο παιχνίδι σε έναν νάνο. Αυτός για να τον τιμωρήσει τον μεταμορφώνει κι εκείνο σε νάνο κι ο Νιλς βρίσκεται να ταξιδεύει με ένα κοπάδι αγριόχηνες για το Βορρά.
Άραγε θα ξαναγίνει άνθρωπος ή θα ακολουθήσει για πάντα το δρόμο της περιπλάνησης των πουλιών; Σε αυτό το γεμάτο περιπέτειες ταξίδι ο Νιλς γνωρίζει πολλά για τη φύση και για τις συνήθειες, τις δυσκολίες και τις χαρές των ζώων. Μαθαίνει να εκτιμάει και να σέβεται τις αξίες της ζωής όλων των πλασμάτων.



Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Οι Δημιουργοί... και τα Έργα τους 9: Ρομάνο Σκάρπα (Romano Scarpa) [27/09/1927-23/04/2005] Βενετία, Ιταλία


O Ρομάνο Σκάρπα (Romano Scarpa) ήταν καλλιτέχνης και συγγραφέας, ο πλέον φημισμένος Ιταλός σχεδιαστής των ιστοριών του Walt Disney. Γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1927 στη Βενετία και πέθανε στις 23 Απριλίου του 2005 στη Μάλαγα.
Ο Σκάρπα θεωρείται από πολλούς σαν ο μέντορας των Ιταλικών Ντίσνεϋ κόμικς. Από το ξεκίνημά του δύο πάθη τον χαρακτηρίζουν: Τα κινούμενα σχέδια και η τέχνη της διασκέδασης (animation) για τα οποία εγκαταλείπει τις προγραμ-ματισμένες εμπορικές σπουδές του. Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ιδρύει ένα στούντιο στο οποίο μετατρέπει σε κινούμενα σχέδια κάποιες από τις ιστορίες του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Στη συνέχεια (1953) δουλεύει για τον Ιταλό εκδότη Μοντατόρι, όπου ξεκίνησε να δημιουργεί ιστορίες των ηρώων του Ντίσνεϋ για το περιοδικό Topolino, εμφανώς επηρεασμένος από την τεχνοτροπία του Φλόιντ Γκόντφρεντσον αλλά και του Καρλ Μπαρκς.




Παρότι, βασικά, σχεδιαστής ιστοριών με πρωταγωνιστή το Μίκυ, ο Σκάρπα δεν παρέλειψε να φιλοτεχνήσει μερικές από τις κλασσικότερες σειρές του Ντόναλντ Ντακ. Παράλληλα, πρόσθεσε ο ίδιος και νέους χαρακτήρες στο σύμπαν του Μίκυ Σίτυ και της Λιμνούπολης. Η εξαιρετική δουλειά του επηρέασε με τη σειρά της, άλλους νεώτερους καλλιτέχνες, όπως ο Τζόρτζιο Καβαζάνο.
Αρκετές από τις ιστορίες του δημοσιεύθηκαν στις ΗΠΑ από τις εκδόσεις Gladstone, κάτι που συνέβαινε πρώτη φορά για Ιταλό δημιουργό. Ο Σκάρπα εργάσθηκε κυρίως για τα κόμικς του Ντίσνεϋ, ωστόσο κατά καιρούς συνήθιζε να στρέφεται σε άλλους ήρωες, όπως οι Lupo, Angelino ή Yogi Bear.
Τη δεκαετία του '70 επέστρεψε στη συγγραφή και συνέχισε έως το τέλος της ζωής του. Εν τω μεταξύ, αναζητώντας ευνοϊκότερο κλίμα, μετακόμισε στην Ισπανία, αλλά προηγουμένως, είχε προλάβει να δημιουργήσει μια εκπληκτική ιστορία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ (1988), περισσότερο γνωστή σαν Paperolimpiadi. Το 1994 εγκαταστάθηκε στη Μάλαγα, όπου και πέθανε το 2005 σε ηλικία 78 ετών.

Εκπαίδευση/προϋπηρεσία
Art school, degrees in fine arts and architecture

Ταινίες κινουμένων σχεδίων
Director and animator for his own independent studio 1945-1953. Produced commercials and the two shorts E Poi Venne il Diluvio 1946 and La Piccola Fiammiferaia 1951. - Director and animator for a new studio early 1970s. Produced Aihnoo degli Icebergs 1972. - RAI: Director and animator of The Fourth King/Il Quarto Re 1977. - France Animation: Artistic creator of the TV series The Adventures of Marco and Gina 2001.



Κόμικ, στριπάκια, εικονογραφήσεις
Mondadori/Disney Italia: Scripts and artwork for Disney stories 1953-1998 (Donald Duck, Uncle Scrooge, Mickey Mouse a.o.). First script in 1956. Has created new Disney characters such as Brigitta MacBridge (Uncle Scrooge's would-be girlfriend) and Trudy (Pegleg Pete's female partner). - Disney Studios: Artwork for foreign-market comic-book stories 1960s-1980s. - Gutenberghus/Egmont: Scripts and artwork for Donald Duck and Mickey Mouse 1998-2004. - Artwork for non-Disney characters (Yogi Bear, Lupo).



Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη ιστορία που δημοσιεύθηκε στο ελληνικό Μίκυ Μάους (τεύχος 1), με τον τίτλο «Στις πηγές των Μογγόλων», ήταν σχεδιασμένη από τον Ρομάνο Σκάρπα…

Μέρος του κειμένου ανιχνεύθηκε στο: http://syllektiko-pazari.blogspot.com


Οι ταινίες που αγαπήσαμε 16: Η Πτώση Της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας / The Fall Of The Roman Empire (1964)


Σκηνοθεσία: Anthony Mann
Σενάριο: Ben Barzman, Basilio Franchina, Philip Yordan
Πρωταγωνιστούν: Sophia Loren, Stephen Boyd, Alec Guinness, James Mason, Christopher Plummer, Mel Ferrer, Omar Sharif, Finlay Currie
Μουσική: Dimitri Tiomkin

Αυτή είναι μια από τις τελευταίες μεγάλες ιστορικές υπέρ-παραγωγές του Hollywood, ταυτόχρονα όμως είναι μια από τις πιο ώριμες του είδους και σίγουρα η πιο σκοτεινή και πεσιμιστική. Γυρισμένη το 1964 από το μεγάλο Anthony Mann (El Cid), η «Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» παρουσιάζει τη σταδιακή παρακμή της, όπως αυτή συντελείται εκ των έσω (κάθε αυτοκρατορία που καταρρέει, καταρρέει πρώτα από το εσωτερικό της).




Πλειάδα μεγάλων ηθοποιών προσφέρει απλόχερα καλές ερμηνείες δίνοντας το απαραίτητο βάθος στους χαρακτήρες, έτσι όπως απαιτεί η ταινία. Ο Stephen Boyd, στο κορυφαίο πρωταγωνιστικό ρόλο της καριέρας του, χάνει το θρόνο της Αυτοκρατορίας (μετά το θάνατο του Αυτοκράτορα – εξαιρετικός ο sir Alec Guinness) με δόλο από το πρώην επιστήθιο φίλο του (Christopher Plummer), ο οποίος κυβερνά θεωρώντας τον εαυτό του θεό, προκαλώντας έτσι την ολοκληρωτική απώλεια των αξίων και τελικά τον εκφυλισμό της αχανούς Αυτοκρατορίας.



Κινηματογραφικές εικόνες άκρατου μεγαλείου, διαδέχονται φθονερές, υπόγειες συνομωσίες και ίντριγκες που τρώνε τα σωθικά της άλλοτε κραταιάς Ρώμης. Το έργο διαθέτει έξοχες σκηνές μαχών (απορίας άξιο πώς με τα τότε δεδομένα οι σκηνές δράσης φαντάζουν ανώτερες και πιο πειστικές σε σύγκριση με τις αντίστοιχες τωρινές!), και στήνει μια ανεπανάληπτη αναπαράσταση της εποχής, αφήνοντας άναυδο το θεατή ακόμη και σήμερα, με το πλούτο και τη αισθητική πληρότητα των εικόνων. Τα φοβερά κοστούμια αποτελούν απτή απόδειξη αυτού! Η «Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», παρά τη μεγάλη της διάρκεια, δε κάνει κοιλιά (αυτό δυστυχώς συμβαίνει στο El Cid), κάτι που οφείλεται στο δουλεμένο σενάριο, στη δυναμική των –πολλών– χαρακτήρων όσο και στη σφιχτοδεμένη σκηνοθεσία.


Η μουσική υπόκρουση του Dimitri Tiomkin στέκει αυτόνομα, ακόμη και δίχως τη συνοδεία εικόνας, αποτελώντας ένα από τα καλύτερα soundtracks ιστορικής ταινίας – και όχι μόνο! Σε κάποιους το φιλμ ίσως φανεί πιο βαρύ και δύσπεπτο σε σχέση με άλλες ταινίες του είδους της εποχής εκείνης, είναι όμως πέραν κάθε αμφιβολίας η πιο σοβαρή και διεισδυτική κινηματογραφική προσέγγιση της παρακμάζουσας κοσμοκρατορίας…

Κείμενο: ANCIENT KNIGHT
Επιμέλεια παρουσίασης: adamsjim


Δείτε και ένα trailer της ταινίας, στο κανάλι μας στο YouTube:



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...