Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Λογοτεχνικές Προτάσεις 263 / Βιβλιοκριτική: Σκοτεινές Αναλαμπές (Διηγήματα φαντασίας και τρόμου)


Η σκοτεινή λογοτεχνία συμβολίζει τη δεκάτη τρίτη ώρα, την ώρα που είναι πέρα από τον χρόνο, τον κόσμο που είναι πέρα από την πραγματικότητα.
Δεκατρείς ιστορίες που ξεκινούν μέσα σ’ ένα άκρως ρεαλιστικό περιβάλλον για να εξελιχθούν απρόσμενα σε κάτι εντελώς απόκοσμο και εξωπραγματικό.
Δεκατρείς ιστορίες στις οποίες ο ωμός ρεαλισμός, η ανθρώπινη συντριβή και το γοητευτικό παράδοξο ενοποιούνται σε μια νέα πραγματικότητα.
Δεκατρία διηγήματα αστικού τρόμου.

Σελίδες Νοσταλγίας/Χρήστος Νάστος: Ανέκαθεν πίστευα και πρέσβευα, πως η πραγματική αξία ενός συγγραφέα αναδεικνύεται πρωτίστως μέσα από το διήγημα. Σε κείνη δηλαδή τη μορφή αφήγησης, όπου μέσα σε ελάχιστες σελίδες θα πρέπει να εντυπωσιάσει-αιχμαλωτίσει-παρασύρει τον αναγνώστη στη δική του δίνη έμπνευσης. Εκεί όπου καμία λέξη δε φαντάζει περιττή, εκεί όπου κάθε φράση οφείλει να έχει ξεκάθαρο νόημα και σκοπό μέσα στην ιστορία. Ο ξεχωριστά ποιοτικός και διαρκώς ανερχόμενος εκδοτικός οίκος OASIS, παρουσιάζει το νέο συγγραφικό έργο ενός εξίσου αξιόλογου δημιουργού, που οφείλουμε να μην επιτρέψουμε να περάσει απαρατήρητο.
Οι “Σκοτεινές Αναλαμπές” αποτελούνται από 13 διηγήματα που ξεκινούν μέσα σε ένα άκρως ρεαλιστικό περιβάλλον για να εξελιχθούν απρόσμενα σε κάτι εντελώς απόκοσμο και εξωπραγματικό. Εδώ, ο συγγραφέας Βαγγέλης Γεωργάκης κινείται ξεκάθαρα στο χώρο του Φανταστικού και συγκεκριμένα, στα πεσιμιστικά, παράδοξα και συχνά αιματοβαμμένα μονοπάτια του σύγχρονου αστικού τρόμου. Ο φαντασιακός τρόμος, η μιαρή πολιτική, το Heavy Metal, οι σύγχρονοι κοινωνικοί εφιάλτες, το υπερβατικό, η απώλεια λύτρωσης και μια πληθώρα συναισθημάτων, διατρέχουν το σύνολο των μικρών αυτών έργων (το μεγαλύτερο των οποίων καταλήγει στη 14η σελίδα του!).
Εδώ, κυρίαρχο, σχεδόν απόλυτο ρόλο, κατέχει το σκοτάδι. Το σκοτάδι και οι αναλαμπές του. Κινούνται απειλητικά, μέσα από μικρές ιστορίες που πείθουν στο έπακρο, τσαλακώνουν, συχνά εντυπωσιάζουν, και (αρκετές εξ αυτών) εντυπώνονται στο μυαλό και κατόπιν ταξιδεύουν για το υποσυνείδητο μας. Εξαιρετική χρήση της γλώσσας -σκληρής και απέριττης, συχνά- διατρέχει όλα τα διηγήματα, κάτι που είχα εκθειάσει και στο προηγούμενο βιβλίο του Γεωργάκη, “Ο Αγαπημένος Ήρωας των παιδιών”. Η συχνά, εφιαλτική κοινωνική καθημερινότητα, εμπνέει το συγγραφέα να αποτυπώσει το δημιουργικό του ταλέντο, συνενώνοντάς την με αυτούσιο, απαράμιλλο και υποχθόνιο αστικό τρόμο, κάτω από ένα underground πρίσμα.
Μέσα από τις 106 σελίδες που εμπεριέχουν τα 13 σύντομα αφηγήματα, ο ωμός ρεαλισμός, ο σκοτεινός ρομαντισμός, η ανθρώπινη συντριβή και το ασύγκριτα γοητευτικό παράδοξο, ενοποιούνται σε μία νέα πραγματικότητα. Όσοι αρέσκονται σε αυτού του είδους τα αναγνώσματα, εδώ θα ανακαλύψουν κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ξεχωρίζω, με καθαρά υποκειμενικά, προσωπικά κριτήρια και άνευ σειράς, τα “Απόλυτο σκοτάδι”, “Τζον Μίλτον”, “Κάρνεγκι Χολ”, “Ανελέητη Νύχτα”, “Nεκρός Ξανά” και το καταλυτικό/καταληκτικό “Παιδί από τη Κόλαση”.
Ιδιαίτερη μνεία οφείλεται να δοθεί και στη συνολική αισθητική του βιβλίου. Το απόλυτα ταιριαστό και προσεγμένο εξώφυλλο, η ποιότητα της εκτύπωσης, ακόμη και οι εξαιρετικές γραμματοσειρές που έχουν επιλεγεί στους τίτλους και στα κείμενα, δείχνουν την αμέριστη αγάπη όλων των συντελεστών των εκδόσεων OASIS για το βιβλίο ως μέσο γνήσιας αισθητικής προσέγγισης. Οι σκοτεινές αναλαμπές, ας συναντήσουν άφοβα τις νύχτες μας... εκεί που όλα φαντάζουν καθαρότερα.

Σελίδες Νοσταλγίας/Πλαφουτζής Παναγιώτης: Η λογοτεχνία του φανταστικού και η λογοτεχνία τρόμου αποτελούν ένα ιδιαίτερο φιλολογικό είδος που έχουν δώσει αριστουργήματα, παρά το ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν κριτικοί που τις υποβαθμίζουν σε κάθε περίπτωση. Αυτού του είδους τα αναγνώσματα, όμως, βοηθούν τον υποψιασμένο αναγνώστη να “διαβάσει” την πραγματικότητα με έναν άλλο τρόπο, διαθλασμένο, αλλά -σε πολλές περιπτώσεις- καθόλου παραμορφωτικό.
Ποιο είναι εκείνο το μυστικό της σαγήνης που ασκεί πάνω μας ο τρόμος; Και εφόσον το συναίσθημα αυτό υποτίθεται πως μας είναι δυσάρεστο, τότε γιατί το αποζητούμε;
Είναι φανερό ότι ο Βαγγέλης Γεωργάκης είναι ένας συγγραφέας που γράφει πρώτα απ’ όλα για τον εαυτό του –χαρακτηριστικό γνώρισμα των περισσότερων διαχρονικά επιτυχημένων συγγραφέων. Και ο αναγνώστης εκτιμά αυθόρμητα την ειλικρινή δημιουργία του συγγραφέα που είναι δέσμια των εμμονών του ίδιου και όχι των επιταγών της αγοράς.
Τα δεκατρία διηγήματα της συλλογής κινούνται στα όρια του μακάβριου, του τρόμου και της φρίκης, χωρίς ωστόσο τα γεγονότα που εξιστορούν να ξενίζουν τον αναγνώστη ως προς την αληθοφάνειά τους. Όλα φαίνονται τόσο φυσιολογικά, ακόμα κι όταν τα πράγματα παίρνουν μια ξεκάθαρα άσχημη τροπή.
Ο Γεωργάκης χειρίζεται πολύ καλά την γλώσσα και οι λέξεις έρχονται να ολοκληρώσουν με τον καλύτερο τρόπο το παζλ που έχει συνθέσει κάθε φορά μέσα στο μυαλό του. Είναι ένας συγγραφέας με τεράστια εσωτερική δύναμη, που μας γεμίζει ελπίδες σχετικά με αυτά που πρέπει να περιμένουμε στο μέλλον από εκείνον. Προσωπική μου άποψη είναι πως ακόμα δεν έχει φτάσει στα όρια των πραγματικών δυνατοτήτων του και μένει να δούμε με τι είδους βιβλίο θα το καταφέρει, καθώς με την μέχρι τώρα πορεία του μας αποδεικνύει ότι μπορεί να κινηθεί με ευχέρεια σε όλα τα λογοτεχνικά είδη.
Από την παρούσα συλλογή ξεχώρισα ιδιαίτερα τα "Ιγκουάνα Λάκυ", "Ετερόκλητα γλυκά σε έναν σκληρό κόσμο", "Τζον Μίλτον", "Απόλυτο σκοτάδι" και οπωσδήποτε το "Παιδί από την Κόλαση", το οποίο μου θύμισε κάτι από τα κλασσικά διηγήματα των Πόε και Λάβκραφτ...

Συγγραφέας: Βαγγέλης Γεωργάκης
Ημερομηνία έκδοσης: Νοέμβριος 2016
Μορφή: Μαλακό εξώφυλλο
Αριθμός σελίδων: 104
Κωδικός ISBN: 6188161673
Διαστάσεις: 21×14
Τιμή: 10,60€
Εκδόσεις: Oasis Publications

👬1813

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...