Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Καλό Πάσχα


Το blog ΣΕΛΙΔΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ εύχεται σε όλους τους φίλους του

Καλό Πάσχα

Το άγιο Φως της Ανάστασης, ας φωτίσει τις ψυχές και τις ζωές όλων μας.

Ελληνικά Comic Books 141: Ο Τετρακοσάρης (2016)


Ο "Τετρακοσάρης" είναι ένα κόμικ που ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο περιοδικό Νέος Μπλεκ από το τεύχος #9 έως και το τεύχος #28, με το οποίο κυκλοφόρησε αρχικά ως ένθετο και το comic book.
Είναι μια ιδιαίτερη ελληνική δημιουργία. Σε σενάριο Νίκου Δημ. Νικολαΐδη και σχέδιο Κώστα Φραγκιαδάκη, αποτυπώνει την ελληνική κρίση και καθημερινότητα με μοναδικό τρόπο.
Ο Αγησίλαος Λάμψας είναι ένας ακόμη Έλληνας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Δεν είναι αντιήρωας, τουλάχιστον όχι παραπάνω απ' όσο ο οποιοσδήποτε, που λόγω κρίσης αντιμετωπίζει τα όρια του και τους ηθικούς του φραγμούς και καλείται να εξερευνήσει τα όρια της αξιοπρέπειας.

Με τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα, Νίκου Δημ. Νικολαΐδη: "Κάναμε άραγε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να προασπίσουμε την τιμή και την αξιοπρέπειά μας, ή αφεθήκαμε να μας καταπιεί το άγχος της επιβίωσης, με κάθε πιθανό τίμημα; Ένας κόσμος σιγουριάς και μάλλον επίπλαστης ευημερίας, όπως τον γνωρίσαμε παλαιότερα, έχει υποχωρήσει ανεπιστρεπτί στο απόλυτο σκοτάδι, παραχωρώντας τη θέση του στην ανασφάλεια και την αγωνία για το αβέβαιο μέλλον. Και είναι μοιραίο, στους κρίσιμους τωρινούς καιρούς, ο καθένας, να διαλέξει το δρόμο που θα ακολουθήσει. Όπως ακριβώς και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας"΄...

Εκδόσεις: Comics & Crosswords Publications Lp
Τιμή: 7,90


Μία... εκ των υστέρων κριτική
Από τον Χρήστο Νάστο
Έχει ιδιαίτερη σημασία να γράφω μία κριτική προσέγγιση ενός κόμικ, στη παρούσα περίπτωση, έχοντας περάσει κάποιο επαρκές για εμέ χρονικό διάστημα από τη πρώτη μου επαφή/ανάγνωση του. Έτσι ώστε να είμαι ιδανικά αποστασιοποιημένος από τον αρχικό μου ενθουσιασμό ή την αρχική μου απογοήτευση. Και με τον "Τετρακοσάρη" των Νικολαίδη-Φραγκιαδάκη, το δεύτερο ήταν αυτό που με κυρίευσε (μερικώς) όταν διάβαζα τις 4 σελίδες του ανά μήνα στο "Νέο Μπλεκ". Δυστυχώς. Για εμένα!
Η αρχική μου εντύπωση εστιαζόταν στη πιθανή έλλειψη στοχευμένου σεναρίου, κάτι που μου απώλεσε σταδιακά το ενδιαφέρον μου για την εξέλιξή του. Το διάβαζα μηχανικά –μα και για έναν ακόμη λόγο που θα αναφέρω παρακάτω! Ο κύκλος έκλεισε και για συλλεκτικούς και μόνο λόγους απέκτησα την ολοκληρωμένη έκδοση του "Τετρακοσάρη". Αποφάσισα να το διαβάσω ξανά, ως μία αυτοτελή ιστορία. Και κάπως έτσι, ως εκ θαύματος, η άποψη μου μεταστράφηκε εντυπωσιακά!
Το σενάριο που αρχικά μου έδινε την εντύπωση του ασθενικού, τώρα φαινόταν πειστικότερο και παρά τη φαινομενικά απλή του δομή περιείχε μία εσωτερική δυναμική και μία αφόρητα οικεία οπτική του σημερινού γίγνεσθαι -δίχως να του λείπουν ορισμένες ευκολίες και απλοικές προσεγγίσεις. Ο στόχος επιτυγχάνεται πλήρως, σχεδόν. Χιούμορ υπάρχει σε ελάχιστα σημεία, εκεί όπου φαντάζει καλοδεχούμενο. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας από εμάς. Απλός, ανώνυμος (ούτε καν όμορφος!), ατελής, μα με τη δική του ιδιαίτερη –και σε σημεία πικρή- ιστορία, που αξίζει να αναγνώσουμε. Το πολύ δυνατό φινάλε με κάνει ακόμη να αναρωτιέμαι… ή μήπως όχι;
Ο λόγος, λοιπόν, που διάβαζα τον "Τετρακοσάρη" στο "Μπλεκ", μα και ο λόγος που επέλεξα να του δώσω μία ακόμη ευκαιρία στα χέρια μου, ήταν το σχέδιο. Προσωπικά, θεωρώ τον Κώστα Φραγκιαδάκη τον κορυφαίο Έλληνα σχεδιαστή κόμικς. Εκτιμώ και αγαπώ ιδιαιτέρως την -σε σημεία άγουρη, μα γοητευτικότατη- τέχνη του στον "Μύθο" και έκτοτε παρακολουθώ ανελλιπώς με ότι καταπιάνεται. Και θεωρώ -ειλικρινά- πως αυτή είναι η πληρέστερη, ομορφότερη σχεδιαστική του προσφορά, ως τώρα!
Το σχέδιο του Κώστα (οικειότητες!) εδώ, γεμίζει έξοχα τους χώρους με πληθώρα λεπτομερειών και λοιπών αναφορών. Σε πολλά από τα καρέ του "Τετρακοσάρη" ο προσεκτικός αναγνώστης μπορεί να σταθεί και να διακρίνει σχεδιαστικές παραπομπές σε κινηματογραφικές ταινίες, κλασικά κόμικς και ήρωες, ακόμη και καταστήματα του χώρου (βλ. Solaris!). Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, στην ολοκληρωμένη του έκδοση των 88 σελίδων, υπάρχει ένα δισέλιδο που καταγράφει όλες αυτές τις αναφορές, ανά σελίδα και καρέ. Ωραία έμπνευση! Και για να μη ξεχνιόμαστε: o Κώστας Φραγκιαδάκης ζωγραφίζει τα ομορφότερα και τα πιο σέξι θηλυκά εκ των Ελλήνων δημιουργών. Αδύνατο να μη το αναφέρω, επιτέλους!
Το μικρό αυτό graphic novel αποτελεί ένα πρωτότυπο όσο και επιτυχημένο αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο ξεχωριστών δημιουργών του χώρου. Είναι μία δυνατή βουτιά στο ελληνικό σήμερα, γεμάτη άγχη, διλήμματα, ενίοτε και το απαραίτητο χιούμορ. Ποτέ μέχρι τώρα η φυγή από τη πραγματικότητα μέσω ενός εγχώριου κόμικ, δεν ήταν κοντύτερα στην ίδια την πραγματικότητα της βιωματικής κρίσης. Διαβάστε το… ανεπιφύλακτα!

Νέες εκδόσεις 233: Comicdom Con Athens #2016


Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, κυκλοφόρησε τις μέρες του φεστιβάλ και μοιράστηκε δωρεάν στους επισκέπτες, ο έντυπος κατάλογος της εκδήλωσης του COMICDOM CON ATHENS. Η φετινή έκδοση είχε για εξώφυλλο ένα έργο του Tomek. Το τεύχος, εκτός από αναλυτική παρουσίαση του προγράμματος του φεστιβάλ, περιείχε και μίνι βιογραφικά όλων των ξένων καλλιτεχνών που ήταν προσκεκλημένοι.

Άντε και του χρόνου, παιδιά!...

Λογοτεχνικές Προτάσεις 167: Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα


Ο ήρωας του Γιάννη Μαρή σε νέες περιπέτειες

ΕΛΛHNIKH ΛOΓOTEXNIA / ΠEZOΓPAΦIA
Τι κοινό στοιχείο μπορεί να έχουν μεταξύ τους ένα «τελευταίο ραντεβού» στο Ζάππειο, ένας «ματωμένος γάμος» στη Χαλκιδική, τζόγος με ολέθριες συνέπειες στο Καφενείον «Των Φιλάθλων», ένας φόνος από βιβλιοφιλία, ένα υπηρεσιακό ταξίδι στη χιονισμένη Βενετία, ένα American Bar στη Θεσσαλονίκη, μια παλιά ιστορία από το εβραϊκό Ολοκαύτωμα, κοσμικές συγκεντρώσεις σε αθηναϊκά σπίτια, ή «ένας άνθρωπος με το λευκό κοστούμι»; Είναι ορισμένες από τις υποθέσεις που καλείται να εξιχνιάσει ο αστυνόμος Μπέκας, όπως τον επαναφέρουν στην Υπηρεσία δεκαπέντε διηγήματα από σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, προς τιμήν του Γιάννη Μαρή (1916-1979).
Σε συνεργασία με την Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ).

Διηγήματα που έγραψαν οι: Ανδρέας Αποστολίδης, Νεοκλής Γαλανόπουλος, Παναγιώτης Γιαννουλέας, Αντώνης Γκόλτσος, Τιτίνα Δανέλλη, Βασίλης Δανέλλης, Άννα Δάρδα-Ιορδανίδου, Δημήτρης Κεραμεύς, Νίνα Κουλετάκη, Δημήτριος Μαμαλούκας, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Αθηνά Μπασιούκα, Γιάννης Πανούσης, Αργύρης Παυλιώτης, Φίλιππος Φιλίππου.
Επιμέλεια: Αθηνά Κακούρη, Κώστας Θ. Καλφόπουλος
Σύνθεση εξωφύλλου: Αντώνης Αγγελάκης
ISBN: 978-960-03-5449-2
Σελίδες: 432
Τιμή: € 14,00
Εκδόσεις: Καστανιώτη

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Τιτίνα Δανέλλη
Το τελευταίο ραντεβού
(Έγκλημα στο Ζάππειο)

[1]
Κοιταξε το ρολόι του. Ήταν δώδεκα παρά τέταρτο, ευτυχώς, σε λίγο τέλειωνε η βάρδια του, σκέφτηκε με ανακούφιση. Ένιωθε εξουθενωμένος. Η Μονομαχία στον ήλιο συνεχιζόταν στην οθόνη του κινηματογράφου «Αίγλη». Ωραία ταινία, κρίμα που την έβλεπε κλεφτά και αποσπασματικά. Από το τίποτε, καλύτερα κι έτσι. Θα ήθελε ένα βράδυ να κουστουμαριστεί, να καθίσει και αυτός σαν κύριος στο ζαχαροπλαστείο, να απολαύσει ένα παγωτό κασάτο, μάλλον ένα ice cream soda, και μετά να πάει στο σινεμά, να καθίσει στο κέντρο, για να δει μια ταινία... Όχι πλαγίως, όλα πλαγίως τα έβλεπε, και την Ακρόπολη και την εφημερίδα, που λαθραίως διάβαζε στο τραμ, και την κοπέλα που αγαπούσε.
Θα προτιμούσε μια αγγλική ταινία, όπως το Δυο μάτια είδαν το έγκλημα, με εκείνο το υπέροχο το κοριτσάκι, πώς το λέγανε, να δεις; Μιλς; Κάπως έτσι.
Μα τι σημασία είχε το έργο που θα προβαλλόταν εκείνη τη μέρα που θα αξιωνόταν να πάει στον κινηματογράφο, σημασία θα είχε να αισθανθεί σαν ένας κανονικός θεατής∙ της 7ης Τέχνης και σαν κανονικός άνθρωπος της μίας και μοναδικής ζωής που είχε να ζήσει.
Ο πατέρας του ήταν θυρωρός, όταν πέθανε από ανακοπή, το θυρωρείο το πήρε η μάνα του, προσωρινά. Αυτό το «προσωρινά» τον γέμιζε ανασφάλεια και φόβο. Πού να τολμήσει να της μιλήσει για τα όνειρά του, πώς να της πει ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός; Ήξερε τη γνώμη της για τους ανθρώπους του θεάματος. «Τοιούτοι ή κοκότες, η φάρα τους»..., τόσα ήξερε, τόσα έλεγε... Αγράμματη ήταν η καημένη, τι να σου κάνει; Έγινε σερβιτόρος, έδινε τον πενιχρό μισθό του στη μάνα του και κρατούσε τα φιλοδωρήματα, που του έδιναν, για τα τσιγάρα του και για το μηνιαίο γαλλικό κινηματογραφικό περιοδικό Cine Vague.
Γαλλικά είχε διδαχθεί στο σχολείο, το αγαπημένο του μάθημα, και από τότε τα καλλιεργούσε. Δεν είχε παραιτηθεί από το όνειρό του να πάει στο Παρίσι να σπουδάσει, τα όνειρα τζάμπα είναι, άλλωστε...
Η Μονομαχία στον ήλιο τέλειωσε με τους δυο εραστές να αλληλοσπαράζονται από πάθος. Ο απόλυτος, επικός έρωτας έσβησε βίαια, όπως ήταν αναμενόμενο. Ο κόσμος έβγαινε συγκλονισμένος από το θέαμα, σκόρπισε ήσυχα, τα φώτα έσβησαν και ο χώρος του ζαχαροπλαστείου άδειασε. Ένα τραπέζι είχε απομείνει μονάχα. Άντε να φύγουν κι αυτοί να πάει σπίτι του.
«Γκαρσόν, τον λογαριασμό».
Ο Μίμης τον έφερε αμέσως. Δεν μπορούσε να διακρίνει καθαρά το πρόσωπο του νέου άνδρα, μόνο τα πράσινα μάτια του που φωσφόριζαν. Ίσως αυτή τη σκέψη να την έκανε μετά, κι αυτό συνέβη επειδή η διάθεση του ζευγαριού ήταν το ίδιο σκοτεινή με την καυτή άναστρη νύχτα του Ιούλη.
Ο άνδρας πλήρωσε, πήρε το πακέτο με τον Άσσο Παπαστράτου και τον αναπτήρα, ενώ η συνοδός του, με το πρόσωπο γυρισμένο προς μια αθέατη πλευρά, σηκώθηκε και άρχισε να περπατά. Τους κοίταξε από πίσω. Τα μαύρα μαλλιά της που αγκάλιαζαν την πλάτη της κάτι του θύμιζαν.
Ούτε και ο ίδιος ήξερε γιατί τους παρακολούθησε να απομακρύνονται, και πρόσεξε ότι, ενώ βάδιζαν πλάι πλάι, έμοιαζαν χωρισμένοι. Αυτό θα ήταν το τελευταίο ραντεβού τους. Σήκωσε τους ώμους· συμβαίνουν αυτά, σκέφτηκε, ενώ καθάριζε. Δυο πακέτα Άρωμα ήταν ξεχασμένα στο τραπέζι. Το ένα ήταν άδειο, από το άλλο έλειπαν πέντε τσιγάρα. Το έβαλε στην τσέπη του πουκαμίσου του, παρέδωσε τις εισπράξεις και έφυγε. Τρέχοντας.

[2]
«Γιατι έτρεχες;»
Ο Μπέκας στεκόταν όρθιος και τον κοιτούσε με ένα αγαθό βλέμμα που, κάπως, γαλήνευε την ταραγμένη ψυχή του.
«Για να της δώσω το πακέτο με τα τσιγάρα, γι’ αυτό».
«Πάντα έτσι κάνεις με τους πελάτες που ξεχνούν κάτι;»
Ο Μίμης έμεινε σκεπτικός λίγα λεπτά και έπειτα είπε αποφασιστικά:
«Όχι».
«Τότε;»
Δεν τον κοιτούσε πια. Την προσοχή του αστυνόμου την είχε αποσπάσει ο ήχος μιας επίμονης κόρνας αυτοκινήτου που πέρασε το ανοιχτό παράθυρο, διέσχισε το δωμάτιο για να διαπεράσει το τύμπανο των αυτιών του.
«Δεν ξέρω. Πιστέψτε με, πραγματικά δεν ξέρω».
«Εγώ σε πιστεύω, παιδί μου, άλλωστε, πολλές φορές κάνουμε πράγματα που αργότερα δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό. Απλά πράγματα... Να όμως, που εδώ τα πράγματα είναι περίπλοκα, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν φόνο εν ψυχρώ. Γι’ αυτό φρόντισε να είσαι ακριβής στις απαντήσεις σου. Πάμε από την αρχή. Πώς λέγεσαι;»
«Δημήτριος Αναστασίου, Μίμης για τους δικούς μου, ετών είκοσι τρία. Εργάζομαι τα δύο τελευταία καλοκαίρια στο καφέ-ζαχαροπλαστείο “Αίγλη” στο Ζάππειο».
«Τι συνέβη χθες βράδυ;»
«Είχαμε πολύ κόσμο λόγω της αφόρητης ζέστης. Αργότερα, όταν δρόσισε λιγάκι, ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να φεύγει, τέλειωσε και η ταινία, ο χώρος άδειασε. Ένα ζευγαράκι είχε απομείνει κι αυτό έφυγε σε πέντε λεπτά. Η κοπέλα είχε ξεχάσει τα τσιγάρα της. Γι’ αυτό έτρεχα».
«Γιατί;»
«Δεν ξέρω, διαισθάνθηκα απελπισία σαν να έστελνε ένα μήνυμα, ένα μήνυμα».
«Τι μήνυμα;»
«Ότι είχε ανάγκη από κάτι ή από κάποιον. Μου θύμισε την Έλλη Λαμπέτη στο Τελευταίο ψέμα. Το έχετε δει; Είναι αριστούργημα».
«Μα, αφού στην αρχή μου είπες ότι δεν την είδες στο πρόσωπο, πώς κατάλαβες ότι ήταν θλιμμένη και, μάλιστα, ότι έμοιαζε με τη Λαμπέτη;»
«Κύριε αστυνόμε, μου “μίλησε” η κίνηση του σώματος».
«Τι έκανε λέει;»
«Το σώμα έμοιαζε παρατημένο, πώς να σας το πω αλλιώς; Έπειτα, όταν τους είδα από πίσω, πρόσεξα τα μαλλιά της, τέτοια μαλλιά δεν τα ξεχνάς, και κάτι μου θύμισαν. Τώρα ξέρω».
«Εκείνος;»
«Ψηλός, με μάτια πράσινα που φώτιζαν το σκοτάδι».
Ο Μπέκας άναψε ένα τσιγάρο, τράβηξε μια ρουφηξιά και ένιωσε τον καπνό να χαϊδεύει τους πνεύμονές του. «Δεν πάει από εκεί που ήρθε ο γιατρός και οι συμβουλές του», σκέφτηκε, ενώ, σε μια μυστική συνομιλία που είχε με τον εαυτό του εδώ και κάμποση ώρα, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ετούτος εδώ είτε ήταν ένας παρατηρητικός αλλά ονειροπαρμένος τύπος ή ένας ψεύτης μεγάλης ολκής. Δολοφόνος μάλλον δεν ήταν. Όμως αυτός βρήκε το πτώμα της νεαρής γυναίκας, όταν το αίμα της ήταν ακόμη ζεστό και είχε λεκιάσει το λευκό του πουκάμισο. Αυτός την κρατούσε αγκαλιά και φώναζε βοήθεια σαν υστερικός, μέχρι που τον άκουσε ένας αστυνομικός. Θέατρο έπαιζε, τόσο καλά όμως;
«Λες να το έκανε ο φίλος της;»
«Όχι, δεν νομίζω», είπε ο Μίμης ξαφνιασμένος από την εμπιστοσύνη που του έδειχνε ο Αστυνόμος Μπέκας.
Ήταν έτοιμος να τον ρωτήσει από πού έβγαζε αυτό το συμπέρασμα, προτίμησε όμως να βάλει μια άνω τελεία στη συζήτηση, είπε:
«Αυτά για την ώρα, Μίμη, το απόγευμα όμως να είσαι εδώ να τα ξαναπούμε».
«Μα δουλεύω», ψέλλισε απελπισμένος ο νεαρός σερβιτόρος.
Ο Μπέκας τον κοίταξε στα μάτια, πραγματικά φοβόταν μη χάσει το μεροκάματο ή τον δούλευε; Σύντομα θα μάθαινε την αλήθεια. Το ψέμα έχει κοντά πόδια.
«Έλα όταν σχολάσεις. Σουτ, μη μιλάς, ξέρω τι θα πεις, γι’ αυτό σε προλαβαίνω. Μην ανησυχείς, εδώ θα με βρεις. Και στη μία το πρωί και στις δύο, και όσο χρειαστεί για να ανακαλύψω ποιο κάθαρμα δολοφόνησε την Μαρία Παναγοπούλου. Μην πεις σε κανέναν τίποτε, έστω και αν κάποιοι σε πιέσουν, μέχρι τότε σκέψου, προσπάθησε να θυμηθείς και την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια. Άντε σπίτι σου τώρα», είπε σημειώνοντας όμως στο μυαλό του πως έχει τον πρώτο ύποπτο.

[3]
Οταν ο Μπέκας ακύρωσε το ραντεβού που είχανε στη μία το μεσημέρι στου «Ζωναρά», χωρίς να δώσει εξηγήσεις, ο Γιάννης Μακρής υπέθεσε ότι ο αστυνόμος δεν εννοούσε να αλλάξει τις έμμονες ιδέες του. Ή στου Αντωνιάδη ή πουθενά. Όμως η αλάθητη διαίσθηση τού ψιθύρισε ότι η σουπιά τού έλεγε ψέματα, ότι κάτι σημαντικό είχε συμβεί και προσπαθούσε να κρατήσει μακριά του τους δημοσιογράφους. Ακόμα και αυτόν, τον φίλο του. Αμ δε, τον γελάσανε, φώναξε βγαίνοντας φουριόζος από την εφημερίδα. Σταμάτησε το πρώτο ταξί και σε λίγα λεπτά της ώρας είχε φτάσει στην οδό Βαλαωρίτου. Εισέβαλε στο γραφείο του αστυνόμου σαν σίφουνας και, χωρίς περιστροφές, απαίτησε να μάθει την αλήθεια. Ο Μπέκας κατέβασε τα μούτρα κι αναγκάστηκε να μιλήσει, αναφέροντας μόνο τα αναγκαία, δηλαδή, ότι μια νεαρή κοπέλα, η Μαρία Παναγοπούλου, ετών είκοσι, δολοφονήθηκε από αμβλύ αντικείμενο στο κρανίο. Το πτώμα βρέθηκε «κάπου» κοντά στο χώρο του Ζαππείου, έτσι αόριστα, μετά τα μεσάνυχτα.
Ο Μακρής σήκωσε το ακουστικό, σχημάτισε τον αριθμό της Πρωινής, ζήτησε τον Πάνου και του έδωσε εντολή να ετοιμάσουν αμέσως δεύτερη έκδοση με την είδηση της άγριας δολοφονίας της εικοσάχρονης Μαρίας Παναγοπούλου. Πρωτοσέλιδο. Αφηγήθηκε τα λίγα που είχε μάθει από τον φίλο του –φίλος να σου πετύχει...– στον υπεύθυνο του ελεύθερου ρεπορτάζ. Ο Πάνου είχε μερικές απορίες, τις οποίες είχε και ο ίδιος, όπως, το ποιος ανακάλυψε το πτώμα, εάν βρέθηκε το αμβλύ αντικείμενο με το οποίο χτυπήθηκε το θύμα και πολλές άλλες. Τέλος, ρώτησε τον αρχισυντάκτη του πώς θα εικονογραφούσαν το θέμα. Να πήγαιναν σπίτι της να ζητούσαν από τους δικούς της μια φωτογραφία της;
«Ούτε να το διανοηθείς, μακριά από το σπίτι του θύματος πριν γίνει η κηδεία. Δημοσιογράφοι είμαστε, δεν είμαστε νεκροθάφτες. Πάρε από το αρχείο μια φωτογραφία του Ζαππείου. Και βάλε τίτλο: Έγκλημα στο Ζάππειο. Άντε, κουνήσου, να προλάβεις τις απογευματινές», είπε και κοπάνησε το ακουστικό. Γυρνώντας προς τον Μπέκα, που έμοιαζε με θυμωμένο γάτο, είπε χαμογελώντας.
«... Εn fin seuls, “επιτέλους μόνοι”», όπως λέγανε και στα ρομάντζα του 19ου αιώνα... «Λέγε».
«Δεν έχω τίποτε να προσθέσω. Ό,τι ήξερα σου το είπα».
«Ποιος την βρήκε;»
«Ένας νέος».
«Όνομα δεν έχει;»
«Προς το παρόν όχι. Με συγχωρείς, πρέπει να φύγω».
«Θα σε ακολουθήσω», έκανε ο Μακρής χαρούμενα.
Ο Μπέκας του έριξε ένα μνησίκακο βλέμμα, άναψε ένα τσιγάρο, τράβηξε μια ρουφηξιά μόνο και το πέταξε στο σταχτοδοχείο, μισοζωντανό μισοπεθαμένο.
«Όπως νομίζεις, Γιάννη, σε συμβουλεύω όμως να μην το κάνεις. Το Νεκροτομείο δεν είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο μέρος. Άσε με να κάνω τη δουλειά μου όπως ξέρω, και σου υπόσχομαι ότι θα σε κρατώ ενήμερο. Τα λέμε αργότερα».

Club Φίλων Μικρός Σερίφης - Magazine #5


Αυτό που θα συνεχίσει πάντα να μας ενώνει εδώ,
θα είναι η αγάπη μας για τα παλιά περιοδικά…

Τον Ιούλιο του 2009 εκδόθηκε το πέμπτο τεύχος του Magazine. Σε αυτό το τεύχος, συμπεριλαμβανόταν ακόμη μια όμορφη αφίσα, ενώ συνοδεύονταν και από μια έξτρα έκδοση, με λίστες ψηφοφορίας για τα καλύτερα βιβλία και κόμικς!

Πληροφορίες για το τεύχος:
Club Φίλων Μικρός Σερίφης - Magazine #5
Ημερομηνία κυκλοφορίας: Ιούλιος 2009
Εκδόσεις: Club Φίλων Μικρός Σερίφης - Πλαφουτζής Παναγιώτης
Μέγεθος: 21x30
Σελίδες: 120 (+20)
Εσωτερική εκτύπωση: Ασπρόμαυρο (κάποιες σελίδες τυπωμένες σε γαλάζιο και σε πράσινο χαρτί)
Υπεύθυνος τυπογραφείου: Παναγιώτης Τριαπής
Διαθεσιμότητα: Εξαντλημένο



Περιεχόμενα τεύχους:
-Editorial (από τον Παναγιώτη Πλαφουτζή)
-Εσείς ποια περιοδικά διαβάζατε; Να σας θυμίσουμε μερικά; (παράθεση εξωφύλλων παλιών περιοδικών για... ενεργοποίηση αναμνήσεων)
-Τα μέλη του Club (πίνακας με τα ονόματα των μελών)
-Παρουσίαση νέων μελών (φωτογραφίες μελών, μαζί με κάποια σχόλια, με στόχο να γνωριστούν τα μέλη μεταξύ τους - περιλαμβάνει τα μέλη 30 έως 34)
-Το... ταμείο του Club (πίνακας με αναλυτική κατάσταση των χρημάτων που αποστέλλει το κάθε μέλος για τα έξοδα αποστολής των τευχών κτλ)
-Τα Νέα μας... (ενημέρωση για εκδηλώσεις, νέες εκδόσεις από τον χώρο των κόμικς κτλ)
-Εμείς προτείνουμε… (προτάσεις λογοτεχνικών βιβλίων και κόμικς)
-Ο Μπανγκ Μπανγκ! (χιουμοριστικό κόμικς)
-Ιστορίες του Φαρ-Ουέστ 1: Η τελευταία μάχη των Μοντόκ (Ιστορικά γεγονότα μέσα από κόμικς)
-Γράψε μια ιστορία: Όταν γιορτάζεις... (του Θεοδόση Στάλια)
-Γράψε μια ιστορία: Ο Roy της Melchester - Επεισόδιο 3 (του Νίκου Νικολαΐδη)
-Η συνέντευξη του μήνα: Ταξιάρχης Μπελιγιάννης, Ο «ειδικός» στα κόμικς και στα παιχνίδια ρόλων…
-Ζωγραφίζουμε; (παρουσιάζονται σκίτσα και ζωγραφιές που έχουν δημιουργήσει τα μέλη του Club)
-Οι Δημιουργοί… και τα Έργα τους: Χριστόφορος Αχιλλέως (Chris Achilleos) [1944-], Φαμαγκούστα, Κύπρος
-Τα άρθρα του μήνα (μια επιλογή από ξένες δημοσιεύσεις αλλά και εργασίες των μελών)
-Πορτρέτα Υπερηρώων: Γούλβεριν - Wolverine (γράφει ο Γιώργος Γκεζερλής)
-Super Game, με Πολύ Γέλιο (Ευχάριστες σελίδες με παιχνίδια, σταυρόλεξα, χιούμορ και πολιτική σάτιρα)
-Το κουίζ μας (απάντησε σωστά στις 10 ερωτήσεις και κέρδισε σπάνια συλλεκτικά τεύχη)
-Η αλληλογραφία μας (γράμματα αναγνωστών και απαντήσεις από την σύνταξη)
-Μικρές Αγγελίες (καθιερώνεται στήλη μικρών αγγελιών για πωλήσεις και ανταλλαγές)
-Σινεμά & DVD: Μια νύχτα στο μουσείο 2 (Night at the Museum: Battle of the Smithsonian)
-Σινεμά & DVD: Το τελευταίο σπίτι αριστερά (The Last House on the Left)
-Ταινίες που αγαπήσαμε: 2. Ο Εξορκιστής
-Τα γουέστερν που αγαπήσαμε...: 2. Το Μεγάλο Ανθρωπάκι
-Αυτό το ξέρατε;...: Βίσωνας
-Ας θυμηθούμε…: Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον
-Ολέ Πεπίτο! (χιούμορ από τον Πεπίτο Γκονζάλες)
-Ιστορία: "Η φυλή της φωτιάς" (μια αυθεντική περιπέτεια του Μικρού Σερίφη, γραμμένη από τον Πότη Στρατίκη)
-Αφίσα: Εμιλιάνο Ζαπάτα
-Ευρετήριο (με όλα τα θέματα που έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό)
-Τα τεύχη μας (συνοπτική παρουσίαση των προηγούμενων τευχών του περιοδικού)

Νέες εκδόσεις 232: DC Comics - Έθνος #12


Justice League
Επικίνδυνοι Αντίπαλοι

Κάθε εβδομάδα οι σούπερ ήρωες, Superman, Batman, Wonder Woman, Flash, Justice League, θα μας συναρπάζουν με τις περιπέτειές τους! Μη χάσετε τις κορυφαίες ιστορίες των υπερηρώων που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα στον αγώνα τους ενάντια στις δυνάμεις του Κακού και να σώσουν τον πλανήτη Γη, αλλά και να προασπίσουν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, χρησιμοποιώντας τα παντοδύναμα όπλα και τις υπεράνθρωπες δυνάμεις τους.
Την Κυριακή 24 Απριλίου, με το "Έθνος της Κυριακής" (αρ. φύλλου 1750) κυκλοφόρησε ο δωδέκατος τόμος της σειράς κόμικς που προσφέρει η εφημερίδα, σε συνεργασία με την εκδοτική Anubis: «Justice League: Επικίνδυνοι Αντίπαλοι», με την κορυφαία ομάδα υπερηρώων να βρίσκεται απέναντι σε τρομερούς αντιπάλους. Αρχικά συναντούν έναν πολύ δυνατό εχθρό, την Cheetah, μια παλιά φίλη της Wonder Woman που έχει μεταμορφωθεί σε ένα εξωγήινο πλάσμα, μισό άνθρωπο-μισό τσιτάχ, ενώ στη συνέχεια η ομάδα έρχεται αντιμέτωπη με τον πανίσχυρο και αδίστακτο Darkseid, σε μια ιστορία που αποκαλύπτει το μυστικό της καταγωγής του...


Την επόμενη Κυριακή: «Superman: Επικές Μάχες»

Σπουδαίοι συγγραφείς 8: Ντάγκλας Άνταμς (Douglas Adams) 1952-2001


Ο Ντάγκλας Νόελ Άνταμς (Douglas Noel Adams), όπως ήταν το πλήρες όνομά του, ήταν ένας Άγγλος συγγραφέας και δραματουργός. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο συγγραφέας του "Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ" (The Hithchiker's Guide to the Galaxy [Αυστηρότερη μετάφραση: Ο Οδηγός του Γαλαξία για όσους Κάνουν Οτοστόπ]), το οποίο ξεκίνησε την επιτυχημένη πορεία του ως ραδιοφωνική κωμωδία στο ραδιόφωνο του BBC το 1978, πριν καταλήξει να γίνει μια «τριλογία» πέντε βιβλίων (που είχε πουλήσει περισσότερο από 15 εκατομμύρια αντίτυπα όσο ζούσε ο Άνταμς), μια τηλεοπτική σειρά (επίσης του BBC), διάφορα θεατρικά έργα, κόμικ, ένα βιντεοπαιχνίδι και τελικά το 2005 (μετά τον θάνατο του Άνταμς), μια ταινία! Η Βρετανική ραδιοφωνική ακαδημία έχει βραβεύσει την συμβολή του στην πορεία του ραδιοφώνου στο Ηνωμένο Βασίλειο.


Έγραψε επίσης το "Ο Ντερκ Τζέντλυ ακολουθεί τη γάτα" (Dirk Gently's Holistic Detenctive Agency [Αυστηρότερη μετάφραση: Το ολιστικό κατασκοπευτικό πρακτορείο του Ντερκ Τζέντλυ]) (1987), το ΑΡΡΓΚ - Αδιάφοροι Ροκ Ρυθμοί Για Γρήγορα Κέρδη (The Long Dark Tea-time of the Soul [Αυστηρότερη μετάφραση: Η πολλή και σκοτεινή ώρα του τσαγιού της ψυχής]) (1988) και συνέγραψε το "The meaning of liff" (1983), το "Last chance to see" και τρεις ιστορίες για την τηλεοπτική σειρά "Ντόκτορ Χού" (Doctor Who). Μια μεταθανάτια συλλογή της δουλειάς του, η οποία περιλαμβάνει και ένα μισοτελειωμένο μυθιστόρημα, εκδόθηκε το 2002 με τίτλο "The Salmon of Doubt".


Ο Άνταμς έγινε γνωστός ως υπερασπιστής των ζώων και του περιβάλλοντος, λάτρης γρήγορων αυτοκινήτων, φωτογραφικών μηχανών και του Macintosh. Ήταν υπερασπιστής του αθεϊσμού και αρκετά γνωστή είναι η αναφορά του σε μία λιμνούλα που ξυπνάει ένα πρωινό και σκέφτεται: «Πολύ ενδιαφέρον αυτός ο κόσμος στον οποίο βρίσκομαι, πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η τρύπα στην οποία βρίσκομαι, μου ταιριάζει γάντι, έτσι δεν είναι; Για την ακρίβεια, μου ταιριάζει τόσο απίστευτα καλά, που πρέπει να φτιάχτηκε για να με έχει μέσα της!». Ο βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς αφιέρωσε το βιβλίο του "Η Περί Θεού Αυταπάτη" (2006) στον Άνταμς, γράφοντας όταν πέθανε ότι «Η επιστήμη έχει χάσει ένα φίλο, η λογοτεχνία έχει χάσει ένα φωστήρα, ο γορίλας του βουνού και ο μαύρος ρινόκερος έχουν χάσει έναν σημαντικό υπερασπιστή»...


Ο Άνταμς γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου του 1952 στο Κέμπριτζ της Αγγλίας. Μητέρα του ήταν η Τζάνετ Άνταμς (το γένος Ντόνοβαν) και ο Κρίστοφερ Ντάγκλας Άνταμς. Την επόμενη χρονιά οι Γουότσον & Κρικ ανακάλυψαν το DNA στην ίδια πόλη κάνοντας τον Άνταμς να λέει πως ήταν DNA (Douglas Noel Adams) μήνες πριν την ανακάλυψή του.
Πήγε δημοτικό στο Primrose Hill Primary School του Μπρέντγουντ. Στα έξι του πέρασε την εισαγωγική εξέταση του Brentwood School, ενός ιδιωτικού σχολείου του οποίου οι απόφοιτοι περιλαμβάνουν τους Ρόμπιν Ντέι, Τζακ Στρόου, Νόελ Εντμοντζ και Ντέιβιντ Αίρβινγκ. Ο Άνταμς ήταν 1,83 μέτρα όταν ήταν 12 χρόνων και τελικά σταμάτησε την ανάπτυξη του στα 1,96 μέτρα. Ήταν ο μόνος μαθητής που έχει πάρει δέκα στα δέκα από το Haford για δημιουργική γραφή, κάτι που θυμόταν όλη του τη ζωή, ιδιαίτερα όταν βρισκόταν απέναντι από ένα συγγραφικό μπλοκ.
Σπούδασε στο Κολέγιο του Αγίου Ιωάννη, του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, κερδίζοντας υποτροφία λόγω της συγγραφικής του δεινότητας, μετά από βράβευση. Αφού αποφοίτησε, επέστρεψε πίσω στο Λονδίνο, αποφασισμένος να δουλέψει στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο ως συγγραφέας.

Το "Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ" ήταν μια ιδέα για μία κωμική ραδιοφωνική σειρά επιστημονικής φαντασίας που άρχισε ο Άνταμς με τον ραδιοφωνικό παραγωγό Σάιμον Μρετ στο BBC Radio 4, το 1977. Ο Άνταμς έφτιαξε το σχεδιάγραμμα ενός πιλοτικού επεισοδίου, όπως και κάποιες άλλες ιστορίες (που επανεκδόθηκαν στο "Don’t Panic: The Official Hitchhiker’s Guide to the Galaxy Companion", ένα βιβλίο του Νιλ Γκάιμαν) που θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν στη σειρά.
Όπως είπε ο Άνταμς, την ιδέα για τον τίτλο «Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στόπ»(‘The Ηitchhiker’s Guide to the Galaxy’) την βρήκε όσο κείτονταν μεθυσμένος σε ένα λιβάδι στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας, κοιτάζοντας τα άστρα, παρ’ όλο που αστειευόμενος έλεγε ότι το BBC θα υποστήριζε πως ήταν στην Ισπανία «Πιθανώς επειδή είναι ευκολότερο να την γράψεις». Περιπλανιόταν στην επαρχεία κρατώντας ένα βιβλίο που λεγόταν "Hitch-hiker’s Guide to Europe" (Ο Οδηγός της Ευρώπης για όσους Κάνουν Οτοστόπ - Ανάλογη μετάφραση: Γυρίστε την Ευρώπη με Ώτο Στοπ), όταν έφτασε σε μία πόλη που όλοι ήταν ή κωφάλαλοι ή δεν μιλούσαν κάποια γλώσσα που να καταλαβαίνει. Αφού περιπλανήθηκε και ήπιε για κάμποση ώρα, πήγε για ύπνο στη μέση ενός λιβαδιού και εμπνεύστηκε από την αδυναμία του να επικοινωνήσει με τους κατοίκους του χωριού. Αργότερα είπε πως λόγω των πολλών φορών που είχε διηγηθεί την ιστορία αυτή είχε πάψει να θυμάται την στιγμή της σύλληψης αυτή καθεαυτή, αλλά θυμόταν μόνο τον εαυτό του να την εξιστορείται.
Παρά το αρχικό σχεδιάγραμμα ο Άνταμς λέγεται πως έφτιαχνε τις ιστορίες καθώς έγραφε. Είχε στραφεί στον Τζον Λόυντ για βοήθεια με τα τελευταία δύο επεισόδια του πρώτου κύκλου. Ο Λόυντ συνέβαλλε με κομμάτια από το αδημοσίευτο βιβλίο ΕΦ του, που λέγονταν "GiGax". Πολύ λίγο από το υλικό του Λόυντ παρέμεινε μέχρι τις μεταγενέστερες εκδόσεις του ΓΓΩΣ, όπως και τα βιβλία και την τηλεοπτική σειρά. Η δε τηλεοπτική σειρά βασίζονταν στα πρώτα έξι ραδιοφωνικά επεισόδια αλλά μέρη που είχε γράψει ο Λόυντ είχαν κατά κανόνα ξαναγραφτεί.


Όσο δούλευε στην ραδιοφωνική σειρά (και ταυτόχρονα σε άλλες δουλειές όπως το The Pirate Planet) ο Άνταμς εμφάνισε προβλήματα με το να μένει εντός των συγγραφικών του προθεσμιών που γινόταν χειρότερα όσο έγραφε βιβλία. Ο Άνταμς δεν ήταν ποτέ παραγωγικός συγγραφέας και συχνά έπρεπε να τον αναγκάσουν άλλοι να γράψει. Αυτό περιλάμβανε το να τον κλειδώνουν σε μια σουίτα ξενοδοχείου από τον εκδότη του για τρεις εβδομάδες ώστε να σιγουρευτεί ότι το "Αντίο κι Ευχαριστώ για τα Ψάρια" θα ολοκληρωνόταν. Έχει πει «Μου αρέσουν οι προθεσμίες. Λατρεύω τον ήχο που κάνουν όταν περνάνε». Παρά τη δυσκολία του με τις προθεσμίες, ο Άνταμς έγραψε πέντε μυθιστορήματα στην σειρά που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1979, το 1980, το 1982, το 1984 και το 1992 στα αγγλικά.

Τα βιβλία έφτιαξαν τη βάση για άλλες εκδόσεις, όπως το κόμικ τριών μερών για κάθε ένα από τα πρώτα τρία βιβλία του, ένα διαδραστικό βιντεοπαιχνίδι που παίζονταν μόνο με κείμενο, και μια έκδοση με φωτογραφίες που εκδόθηκε το 1994.
Το 1980 ο Άνταμς ξεκίνησε τις προσπάθειες του να κάνει το πρώτο του βιβλίο ταινία, κάνοντας κάποια ταξίδια στο Λος Άντζελες και δουλεύοντας με κάποια στούντιο του Χόλιγουντ και εν δυνάμει παραγωγούς του. Την επόμενη χρονιά, το 1981, η ραδιοφωνική σειρά έγινε η βάση για την μια μικρή τηλεοπτική σειρά The Hitch Hiker's Guide to the Galaxy, που μεταδόθηκε σε 6 μέρη. Όταν πέθανε το 2001 στην Καλιφόρνια, πάλι προσπαθούσε να ξεκινήσει την ταινία με την Disney, η οποία είχε αγοράσει τα δικαιώματα το 1998. Το σενάριο τελικά, μετά από μια μεταθανάτια επανα-συγγραφή από τον Κάρυ Κέρκπατρικ, πήρε το πράσινο φως το Σεπτέμβριο του 2003, και η ταινία που δημιουργήθηκε έκανε πρεμιέρα το 2005.


Ο Άνταμς πέθανε από καρδιακό επεισόδιο στις 11 Μαΐου 2001, σε ηλικία 49 ετών, μετά την ξεκούραση από την συνηθισμένη γυμναστική του σε ένα ιδιωτικό γυμναστήριο του Μοντεσίτο της Καλιφόρνια.

Μέρος του κειμένου προέρχεται από http://el.wikipedia.org

Λογοτεχνικές Προτάσεις 166 / Βιβλιοκριτική: Tarzan - Η κληρονομιά του Γκρέιστοουκ


ΤΑΡΖΑΝ: Ένας θρύλος επιστρέφει!
Μια συναρπαστική περιπέτεια, που διαδραματίζεται στην επικίνδυνη αλλά και μαγευτική ζούγκλα, σε έναν κόσμο όπου παραμονεύουν θανάσιμες απειλές για τους αμύητους…

Ο διαχρονικός ήρωας επιστρέφει! Αυτή τη φορά, όμως, πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται στη σύγχρονη εποχή…
Μια παράνομη επιχείρηση υλοτομίας έχει στηθεί στην άγρια ζούγκλα του Κονγκό αλλά η κατασκήνωση δέχεται ξαφνικά άγρια επίθεση.
Η Τζέιν, κόρη του αφεντικού, εξαφανίζεται. Άραγε πρόκειται για απαγωγή από τους αδίστακτους αντάρτες που παραμονεύουν στη ζούγκλα; Πολλοί μιλούν για έναν τρομακτικό άνθρωπο-πίθηκο.
Ο Ρόμπι, που έχει βρει καταφύγιο στην κατασκήνωση για να γλιτώσει από τα δικά του σκοτεινά μυστικά, αποφασίζει να αναζητήσει την Τζέιν μόνος. Αλλά, με κάθε ώρα που περνάει, τα περιθώρια να βρεθεί ζωντανό το κορίτσι λιγοστεύουν. Μόνο ένας άντρας μπορεί να βοηθήσει...

Για τον συγγραφέα: Ο Andy Briggs ξεκίνησε την καριέρα του ως συγγραφέας σε παραγωγές ταινιών του Χόλιγουντ, όπως οι "Freddy vs. Jason" και "Foreverman", για τον δημιουργό του Spider-Man, Σταν Λη και τον διάσημο παραγωγό Ρόμπερτ Έβανς. Τα πρώτα παιδικά μυθιστορήματά του ήταν η σειρά οκτώ βιβλίων "Hero.com and Villain.net" για την Oxford University Press. Από παιδί είχε πάθος με τον Ταρζάν και τώρα είναι ενθουσιασμένος που γράφει βιβλία για τον αγαπημένο του ήρωα και τον μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή.

Σελίδες Νοσταλγίας/Παναγιώτης Πλαφουτζής: Ένα εξαιρετικό περιπετειώδες μυθιστόρημα που ζωντανεύει ξανά από την αρχή τον θρύλο του Άρχοντα της Ζούγκλας! Πόσο δύσκολο θα μπορούσε να είναι να ξαναδώσεις πνοή σε έναν τόσο κλασσικό ήρωα, μεταφέροντάς τον στην σύγχρονη εποχή; Πολλοί συγγραφείς ίσως να ένιωθαν δέος ή να μην τολμούσαν καν να προσπαθήσουν κάτι τέτοιο. Ο Briggs στέκεται με σεβασμό απέναντι σε έναν χαρακτήρα-θρύλο, χωρίς ωστόσο να τον φοβηθεί. Ο καινούριος Ταρζάν δεν έχει χάσει τίποτα από την γοητεία του, αντίθετα έρχεται πιο κοντά στην σύγχρονη εποχή, για να κερδίσει νέους φίλους. Μην φανταστεί κάποιος πως ο Ταρζάν του Edgar Rice Burroughs τηλεμεταφέρεται με κάποια χρονομηχανή στο σήμερα. Ο Briggs "πιάνει" τον μύθο από την αρχή και μας ξανασυστήνει τον ήρωα. Αποδίδει στον 21ο αιώνα την κλασική ιστορία του Burroughs και εισάγει το θρύλο του Tarzan σε μια νέα γενιά αναγνωστών, με τον ίδιο τρόπο που οι Charlie Higson και Andrew Lane έκαναν το ίδιο με τον James Bond και τον Sherlock Holmes αντίστοιχα.
Θα μπορούσε στην σύγχρονη εποχή να υπάρχει ένας πιθηκάνθρωπος στις ζούγκλες της Αφρικής; Ένα παιδί που, μετά την πτώση ενός αεροπλάνου και τον χαμό των γονιών του, να ζήσει και να μεγαλώσει με τους πιθήκους; Και πόσο θα αργούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να έρθει σε επαφή με τον πολιτισμό; Μην βιαστείτε να απαντήσετε, πριν διαβάσετε το βιβλίο. Με την ζωντανή γλώσσα, την συνεχόμενη δράση και τους ήρωες με τους οποίους ταυτίζεσαι γρήγορα, το βιβλίο αυτό θα σας ξαφνιάσει ευχάριστα και θα σας ταξιδέψει σε έναν κόσμο που μπορεί να φαινόταν κάποτε τόσο μακρινός αλλά που σήμερα δεν απέχει και τόσο πολύ. Οι φίλοι του Ταρζάν θα το απολαύσουν εξίσου με τα κλασσικά αναγνώσματα...
Στο τέλος του βιβλίου εμπεριέχονται στοιχεία για την εκστρατεία ευαισθητοποίησης για τους κινδύνους που απειλούν τους πιθήκους της Αφρικής, διάφορα στοιχεία για τα τροπικά δάση, στοιχεία για τον Ταρζάν και τον Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ, ένα κουίζ-τέστ γνώσεων για το πόσο καλά γνωρίζεις τον Ταρζάν, αλλά και μια σύντομη, κατατοπιστική συνέντευξη του συγγραφέα Andy Briggs.
Συνολικά, μια πολύ όμορφη έκδοση, με ανάγλυφο εξώφυλλο, που δεν πρέπει να λείπει από την βιβλιοθήκη σας...


Τα τρια βιβλία που έχει γράψει ο Andy Briggs με ήρωα τον Ταρζάν

Πρωτότυπος τίτλος: TARZAN: THE GREYSTOKE LEGACY
Συγγραφέας: Andy Briggs
Μετάφραση: Φίλιππος Χρυσόπουλος
Σελίδες: 280
Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.
Χρώμα: Μονόχρωμο
Εξώφυλλο: Μαλακό
ISBN: 978-960-461-523-0
Νέα τιμή: €6,00
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Νέες εκδόσεις 231: Μίκυ Μάους #97


Το κάστρο των μυστικών

Νέο τεύχος Μίκυ Μάους, νέες περιπέτειες!

Αναλυτικά, οι ιστορίες που δημοσιεύονται σ' αυτό:
1. Φάντομ Ντακ: Το κάστρο των μυστικών (Α' μέρος)
(Σενάριο: Carlo Panaro / Σχέδιο: Stefano Zanchi)
2. Φάντομ Ντακ: Το κάστρο των μυστικών (Β' μέρος)
(Σενάριο: Carlo Panaro / Σχέδιο: Stefano Zanchi)
3. Είναι δύσκολο να είσαι ο Φάντομ Ντακ: Απίστευτο
(Σενάριο: Carlo Panaro / Σχέδιο: Stefano Zanchi)
4. Μίκυ Μάους: Ένας από εμάς
(Σενάριο: Jacopo Cirillo, Tito Faraci / Σχέδιο: Marco Palazzi)
5. Ντόναλντ Ντακ: Αλυσιδωτή αντίδραση
(Σενάριο: Daniele Vessella / Σχέδιο: Alessandro Gottardo)
6. Θείος Σκρουτζ: Η επανάσταση του i-ντακ
(Σενάριο: Fausto Vitaliano, Riccardo Nicolai / Σχέδιο: Stefano Turconi)

Ένας τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια. Κυκλοφορεί από την Παρασκευή 22 Απριλίου.

Εξώφυλλο: Andrea Freccero
Εκδόσεις: Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε.
Σελίδες: 132
Μέγεθος: 13,5 x 20,5
Τιμή: 1,90€

Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ - Φωτογραφίες από τα γυρίσματα


Η επική σειρά, "Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ", γυριζόταν επί τέσσερα χρόνια στο Μαρόκο και την Τυνησία. Ήταν μια ιταλική και βρετανική παραγωγή, διάρκειας 371 λεπτών, που προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1977 στην Ιταλία....
Πρόκειται για την τηλεοπτική σειρά που έχει ταυτιστεί με το Θείο Δράμα και εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολουθούν τον "Ιησού από τη Ναζαρέτ", κάθε χρόνο τις ημέρες του Πάσχα.
Το αριστούργημα του Φράνκο Τζεφιρέλι, με τις εκπληκτικές εικόνες και την πιστή απόδοση της Βίβλου, ταξιδεύει τους τηλεθεατές στα Πάθη του Ιησού, όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν έως την Ανάσταση του Κυρίου.
Πρόσφατα, κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο φωτογραφίες από τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς, παρουσιάζοντας τους πρωταγωνιστές ως κανονικούς ανθρώπους -κάτι που σίγουρα δεν έχουμε συνηθίσει...
Η πιο εντυπωσιακή φωτογραφία, είναι μάλλον αυτή που παρουσιάζει τον "Ιησού" (Ρόμπερτ Πάουελ) την ώρα της Σταύρωσης, σε ένα διάλειμμα των γυρισμάτων να... καπνίζει και να πίνει ποτό! Προφανώς για να αντιμετωπίσει το κρύο, όπως φαίνεται κι από την κουβέρτα με την οποία είναι τυλιγμένος...






Ο Ρόμπερτ Πάουελ είχε δηλώσει αργότερα: «Όταν ήμουν στον σταυρό, έκανε τρομερό κρύο. Οπότε, από το να με κατεβάζουν και να με ξανανεβάζουν στον σταυρό, με άφησαν εκεί και μου έδωσαν μια κουβέρτα, παντόφλες και μου κρατούσαν ένα τσιγάρο. Βασικά, έκανε τόσο κρύο που θυμάμαι να μου κρατούν και κονιάκ»!...
Ο ηθοποιός ήταν τότε 31 ετών...
















Τα γουέστερν που αγαπήσαμε 29: Μονομαχία στο Ασημένιο Ποτάμι / The Duel at Silver Creek (1952)


Σκηνοθεσία: Don Siegel
Σενάριο: Gerald Drayson Adams, Joseph Hoffman
Πρωταγωνιστούν: Audie Murphy, Faith Domergue, Stephen McNally, Susan Cabot, Gerald Mohr, Lee Marvin
Μουσική: Hans J. Salter
Φωτογραφία: Irving Glassberg
Διάρκεια: 77'

Ένα απολαυστικότατο -και όχι ιδιαίτερα γνωστό- b-movie (όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται οι ταινίες αυτές!) western της χρυσής εποχής του είδους, παρουσιάζουμε εδώ. Το "Duel at Silver Creek" είναι ένα φιλμ ενδεικτικό της εποχής του, γεμάτο δράση, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, έξυπνους διαλόγους και όμορφες Technicolor κινηματογραφικές εικόνες εξωτερικών γυρισμάτων.

Υπόθεση: Ο “Lightning” Tyrone, σερίφης του Silver City, καταδιώκει μία αδίστακτη συμμορία δολοφόνων που μαστίζει τη περιοχή και μεταξύ άλλων έχει σκοτώσει τον καλύτερό του φίλο. Στη προσπάθεια του αυτή, βρίσκει βοήθεια από τον ικανότατο νεαρό χαρτοπαίκτη και πιστολά Silver Kid (που έχει καταφέρει να γλυτώσει μία φορά από τα πυρά της συμμορίας), ενώ παράλληλα συναντά και ερωτεύεται τη μοιραία νέα κάτοικο της πόλης, Opal Lacy. Η τελική αναμέτρηση πλησιάζει και η σύγκρουση θα είναι αδυσώπητη.



77 χορταστικά λεπτά Χολυγουντιανής western απόλαυσης που, παρά τις όποιες μικρές της ατέλειες μπορεί να εντοπίσει ένας έμπειρος θεατής, αποτελεί πρότυπο ψυχαγωγικού κινηματογραφικού θεάματος, ακόμη και σήμερα. Είναι η πρώτη έγχρωμη (και η πρώτη western) ταινία του πασίγνωστου σκηνοθέτη Don Siegel (The killers, Dirty Harry), ενδεικτική του ταλέντου του και της τάσης του για δυναμικές σκηνές δράσης και πάμπολλα εξωτερικά γυρίσματα. Στο ρόλο του Silver Kid βρίσκουμε τον συμπαθή Audie Murphy, νεαρό, παρασημοφορημένο ήρωα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος έκανε καριέρα σε αυτό κινηματογραφικό είδος τη δεκαετία του ΄50.



Όμως, το πιο ενδιαφέρον πρόσωπο του φιλμ, είναι σίγουρα ο σερίφης, τον οποίο υποδύεται ιδανικά ο σχετικά άγνωστος Stephen Mc Nally. Άξιο θέασης από όλους τους funs των western, μα και του κλασικού αμερικάνικου κινηματογράφου γενικότερα. Εγγυημένο.

Επιμέλεια κειμένου: Xρήστος Νάστος
Επιμέλεια παρουσίασης: adamsjim


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...